ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...
ପାସୋଈ ପଳାଇଶୁ, ନୋଶ୍ରଲେ ଜାଣି ଜାଣି ମନେ ପକାଇ ନାହିଁ । ଯେଉଁ ଦିନୁ ସୁଭୃ ମାଣ୍ଡିଆ ଗୋଡ ଗଲେଣି, କାଉ ପରଜା ସେହନ୍ଧରୁ ସବ ନେଉଛୁ, ଭଲ ଭଲ ଭା’ର ଆପଣାର କାନ୍ଧଠୁଁ ବେଶି ସୁହନ୍ତି । ଏମାନେ ଈ ମଶିଷ, ସେ ଦ ମଣିଷ, ଏମାନେ ଏ ଗାଁର ଧୋଘ, ପଦାରୁ ଆଖିଲେ ବହୁତ ବେଶି ପଇସା ଲଗିବ, ତେଣୁ ଆପଣା ଗାଁରୁ ତାକୁ ବାଈବାକୁ ପଡ଼ିବ ।
ସେହ କାରଣରୁ ସେ ଗମ୍ଭୀର ହୋଇ ପୂର୍ବରହ ବାଛେ । ବାଜେ , ଠୁ ଜଲନ୍ତୁ । ତା'ର ମନ ବାଛେ, ରଦ ସଦ୍ଧ ସେ ଦେହକୁ ଲୁଣ୍ଡଯାଏ, ମନ ଗାଁ'ର ଶେଷ ଅସ୍ଥିର ହୋଇ ଆଖି ପୋଡ଼କରେ ଆପଣାରୁ ପ୍ରକାଶ କରେ, ଅବବ ନଏ, ବଡ଼ କରୁଣ ସେ ଘୁଖାମୟ ଗୃହାଣୀ, ସଂନ୍ଧଗ୍ଧ, ଉଦାସ, ଅନ୍ଧଦ୍ଦିଷ୍ଟ, ଅପର୍ତ୍ତ ର । ଏହପର ଗୋଟାଏ ସୁଲ ଆଲୁଅର ଥଈଲ ଥରଲ ରୂପ ଯାହା ଆଶଙ୍କା ଉଦ୍ୟୋଗରେ ବାରମ୍ବାର ହଲୁଥାଏ, ପୁଣି ନନେ ଧର ପଡ଼ବାରୁ ରହେ ନାହଁ । ଏହା ଯୋଡ଼ିଏ ଝିଅଙ୍କୁ ରେକଲ ଆଖିରେ ଗୃହଁ ରହ ସଦ୍ଧ ଗ୍ରହ ଦୃଷ୍ଟିମୟ
ପରକା
ଚେନା ତା'ର କଡ଼ ଶଶ୍ୱରରୁ ଭେଦକଣ ଅନ୍ଧ ଦୁରକୁ ଲଯାଏ,— ଆକାଶନ୍ତୁ । ସେତେବେଳେ ଅଗ୍ରଷ୍ଟ ଆଉ ଲକ୍ଷ୍ୟ ତା ଆଗରେ ରହେନାହଁ ! ରହେ ଶନେ ଓ ବ୍ଳକର ଶନ୍ତା I
ସେ କୁ ରୂପ, ଶଧାରାର ବଜ୍ରରେ ତା’ର ଦେହରେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଭରଣ ପୋଡ଼ ମେଞ୍ଚାମେଞ୍ଚା ହୋଇ ଏପାଖ ସେପାଖ ଗଡ଼ ପଡ଼ିନ୍ଧୁ, କନ୍ତୁ ଢାର ଶନ୍ତା ଆପଣାର ଅବୟବ ଗୁଡ଼ କେବଳ ସୂକ୍ଷ୍ମରୂଖୀ ଆକାଂକ୍ଷା ହୋଇ ଗ୍ରସେ, ଅନ୍ଧାର ଗତ୍ତରେ ଖାଲ ଉପରେ ଜୁ ଜୁଡ଼ୁଆ ପୋକ ପଶ୍ନ ।
ଯହଁ ଚଇତ ପରବ ପାଖ ହେଲ, ଢାଉ ପରକାର ଗରାଗତ ବଢ଼ିଗଲ ଏପାଖେ । କ୍ଷେତରୁ ଦଶଥର ଦରକୁ ଖାଇବା ପାଇଁ ବାଡ଼ଡ଼େ, ପାଣି ଆଣିଯିବା ଗାଡ଼ବାଧେ । ନାଇକର କାଠ ଆଣିବାକୁ 'ପହରେ ଉଘରକୁ ଯାଏ ଅତି ଅବେଳାରେ, ଯେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ଭଲ କଲ କନ୍ଦା ଖୋଳନ୍ତୁ, ଠିକ୍ ସେହ ଫଖର ସାନ ଅଁଳା ଗଛ କି ସବୁ ସରୁ ଧାଡ଼ ଭୁଦାକୁ ସେ ତା'ର ଝାଙ୍ଗି ଆ ପକ୍ଷରେ ଉଲବ୍ଧ ମନେ କରେ । ସେ କୁସିତ, ତାକୁ ଭଲ ଆଖିରେ କେନ୍ଦ୍ର ଦେଖନ୍ତୁ ନାହଁ ସତ, କିନ୍ତୁ ଗାଁ'ର ଅଧ୍କାର ପ୍ଟଡିବା, ପଛେ ପଛେ ଧାଇଁବା, କକ୍ଷରେ ରହିବା, ଏଥୁରେ କେହ ବାଧା ଦିଅନ୍ତୁ ନାହଁ ।
ଭଲ ବେଶି ଥନ୍ତା କରେ, ବେଶି ହସେ, ବେଶି କୌଭୁକ ଲଗାଏ । କାଉ ପରଜା ଇବେ, ଦଲର ଭା’ର ବୟସର ଭାରତମ୍ୟ ବେଶି, ଦଲ ପିଆ, କାମଦାମ ପାଇଁ ମକରୁର୍ ନୁହେଁ ।
ରମ୍ଭୀର ଭବେ ଆଲୋଚନା କରି ସେ ଦେଖେ, ଋଣର ହୁଅନ୍ତା
ଶବ୍ଦ ସୁନ୍ଦଗ୍ଧ, ତା'ର ବଳ ଅନ୍ଧୁ । ସନ୍ତାନ ଜନ୍ତ୍ର କଣ ପାଈବ, ସୁସ୍ଥ ସବଳ ସନ୍ତାନ, ସାହାଙ୍କର ଗ୍ରେକ ବେଶି, ଜୋର୍ ବେଶି । ସେ ହୃଦୟୁ ରୁଝେ, ଚାପର କରି ଆସର ହୁଏ ନାହିଁ । ସବୁଠାରୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ, ତା’ର ପାଖ ସଫା ଖୋଲ୍, ସେଠି କେହ ପ୍ରକ୍ରେନ୍ଦୀ
କାଉ ପରନା ଆପଣା ବୁଦ୍ଧ'ରେ ସାବ୍ୟସ୍ତ କରିନେଇଥୁଲ, ସୁକୃତାନ୍ଧର ଋଗ୍ୟ ଦପର୍ଯ୍ୟୟରେ ଭଲ ପଛରେ କେହ ପ୍ରଭେନ୍ଦୀ ନାହଁ,
profssmishra@gmail.com
ପରକା
९९ ७
4G
33
: