ପଗ୍ରଜା

କୋରପୁରୁ ଲକ୍ଷ୍ମୀପୁର ଯିବା ଘସ୍ତାରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀପୁର ମୋତେ ଧର୍ମଦୁଆର ଘାଟି ପଡ଼େ, ଏପାଖୁ ଦେଢ଼କୋଶ ଥାଇ ଯେଉଁ ଭୟଙ୍କର ‘ଧର୍ମଦୁଆ ସ୍ଫୁଳଶି ଦେପାଖୁ ପଟ୍ଟାଶ ପାହାଡ଼ ଠେଲଠେଲ ଧକ୍‌କା ଧକ୍‌କ ହୋଇ ସେହ ‘ଧର୍ମଦୁଆର’ ଘାଝିଠୁଁ ଉତ୍ତରକୁ ମୁହାଁମୁହଁ

ନୂଆଣିଆଁ କୁଡ଼ଆର

ସଞ୍ଜ ବୁଡ଼େ ।ନୂଆଣିଆଁ କୁଡ଼ଆର ଅଣଓସାର ପିଣ୍ଡାରେ ଗ୍ରେଝିଆ ୩ଆଁ ଟିଏ ଧ୍ବକ୍ ଧକ୍ ହୋଇ ଜଳେ । କଈ ନୋହଲେ ଦଈ ଗୋଟିଏ ହାଣ୍ଡିରେ * ମାଣ୍ଡି ଆ ଚୂନା କ ଶାଗ କ ଫେସା ହୋଇଥିବା ଆମ୍ବ ଟାକୁଆର କୋଇଲ ଅଜାଡ଼ ଦେଇ ଚୁଲରେ ଥୋଇଦେଇ ଗୋଡ଼ ଲମ୍ଭେଇ ବସିଥା

ନୂଆଣିଆଁ କୁଡ଼ଆର

ଲଣ୍ଡା କଲବେଳେ

ପରକାଲଣ୍ଡା କଲବେଳେ, ଏକା ଥରକେ ପାଞ୍ଚ ଘଣ୍ଡା, ଛଅ ଘଣ୍ଡା ସେ କୁଗୁତି ଓନ୍ତେଇ ନାହଁ, କାମ କରିଯାଇଛୁ । ଅଧୀକାର (ହାକମ) ସାହାବର ଦ୍ଧ’ମହଣ ଓଜନ ବୋଝକୁ ‘କାଉଣ୍ଡ’ (ବାହୁଙ୍ଗୀ) କର ଏଇଝିଆ ସେ ଉଠେଇ ନେଇ ପାହାଡ ଡଙ୍ଗର (ବଣ) ଝୋଲ୍ ନାଳ ଲଦି କେର

ପାହାଡ଼ର ଚାଲୁଏ

ପାହାଡ଼ର ଚାଲୁଏ ଭାଲୁଏ, ଅଦୃଶ୍ୟ ହେବାଯାଏ ଜଙ୍ଗଲ ଜମାନ୍ ଗୃହ ରହିଲ । ନାକ ପୁଲେଇ ଆଖିରେ ନିଆଁ ଏକା ଜାଗାକେ ଠିଆ ହୋଇ ଗୃହଁ ରହଥଳ୍ପ । ରୁଳଣି ବାଖରେ ଧୀରେ ଧ'ରେ ସେ ଗାଁ' ଚଢ଼େଇ ଲୁଣ ପାଈ ଥିଲେ, ପାଗ ଶଗିଡ଼ ବୋଝ ପ୍ରଶ୍ନ ଘଦ୍ଧ । ଜାଈ ଉଠୁ ପ

ଲଗେ ଏମିତ୍ତ

ପରକାଦୁଇ ବନ୍ଧ ଙ୍କର ଲଗେ ଏମିତ୍ତ ଦିନକୁ ଦଶଥର, ଦୁହେଁ ଆନନ୍ଦ ପାଆନ୍ତି । ଗାଁ' ମଝିରେ ଥାଏ ଗୋଟାଏ ଘର, ଢା ନାଁ ଧାଂବସା ଘର । ସେଠି ଗସ୍ତରେ ଗାଁ’ଯାକର ସବୁ ଅଭଆଡ଼ୀ ଝିଅମାନେ ଶୁଅନ୍ତୁ । ଝିକିଏ ଧାଡ଼ାବସା” ଘର ଅଭିଆଡ଼ା ଟୋକାଏ ଶୋଇବା ପାଇଁ

ଆଉ ବାଗଲର

ଆଉ ବାଗଲର ଚାର ଯନ୍ତ୍ର, ଉଙ୍ଗ ଉଙ୍ଗା, ତା'ର ଗୋଝିକଆ ଢାରଟି ଲଉଖୋଳ ଉପରେ ଗନ୍ଧ ଗନ୍ଧ ଝଣଝଣେଇଁ ଉଠେ କଲର ଆବାହଳ ଗାଇ ଗାଇ, ବାଗ୍‌ଲ ଅପେକ୍ଷା କରୁଛୁ ।ଚମକ ପଡ଼ ଶଲ ଠିଆ ହେଲ, ଝୋଲ୍ ସେକର କଣରୁ କୁଟ୍ରା ବୋବୋଉଛୁ, ସଞ୍ଜ ପଡ଼ଲଣି । କଲ ଘରକୁ ବା

ଗୀତରେ ଗୀତରେ

ଗୀତରେ ଗୀତରେ କ‌ଥାଘୁଞ୍ଚା, ଏ ଘରୁ ସେ ଘର, ସଦ୍ଧ କନ୍ଧୁ ଘଟିଯାଏ ସକାଳେ ଈଶାଗ ବସେ, ଗୁଈ ଅଣାର ରନ୍ଧାମଦ ଜୋତ୍ତମାନା କର ଗାଁଯାକ ସମସ୍ତେ ପିଅନ୍ତ, ନାଚନ୍ତ, ଗାଆନ୍ତ, ଭୂମିଦେବତା ପାଖେ । ଏକକ ଉତ୍ତର ଶାସ୍ତ୍ର କରୁଣ ତରୁଣୀଙ୍କର । ସେ ପାହାକୁ

ଭଲ ହୋଇ ମୁଁ

ମରୁଛୁ । ହେ ସ&ଆ ଖୋଳ, ତୋର ନାଁ ଧଈ କଲ ଭଲ ହୋଇ ମୁଁକଲ ନିଃଶ୍ବାସ ବନ୍ଦ କରି ଶୁଣିଲ, ପାଖରେ ପେଖନା କର କାଜୋଡ଼ ଶୋଇ ଶୋଇ ଫ ଫ ଡଃଶ୍ଵାସ ଗୁଡ଼ ବାଜ୍ୱର ଗୀତ ବନ୍ଦ ନ ହେଉଣୁ ମାଣ୍ଡି ଆ ଧଈଲ ଗୀତ—“କ୍ଷନ ମାଣ ମାଣ୍ଡିଆ ଗୁରମାଣ କୋସୁଡ

ଗାହେଁ ଆମ୍ବଡଗାଣା

ହେଇ ମାମୁକ ଦେଖି, ହେଇ ଦାଦକୁ ଦେଖି— ଆମି ଉରଗାଲୁ ଆମି ଗୁଈଗାଲୁ । ଆମ୍ବ।ଗାଣା ଗାହେଁ ଆମ୍ବଡଗାଣା ଗାର୍ଡେ ଏଇ ମାଲୁଗାଁତର ତାହା କରା— ମୁଇଁ ବାଈଯିଦ୍ଧବେ ମୁଇଁ ଉଠିପିଦେବେ ।””'ମାଛ ମାଈବାକୁ ଜାତ ଜାଶ ଜାଲ ପକେଇଥିଲି, ମାଛ ବି ପଡ଼ିଲ କଙ୍କଡ

ରଂଗର ପାଇଛି ( ବଣକାମ )

ଏହପରେ ରଂଗର ପାଇଛି ( ବଣକାମ ) ଲଗି ରହିଲ । ମାସେ ଦରଲ । ଜମି ସଫା ହେଲା । ସୁଢ଼ଳାଶର ଦୁଆରେ କାଠଘଡ଼ ଆତ୍ମର ଉଞ୍ଚ ହେଲ୍, ବରମ ନାହିଁ ତଥାପି । ଝାଳ ଗମଗମ ଦେହରେ ଗୁଣ ଉପରେ ବାହାକୁ ଛଳ କରି ସୂକ୍ତିମାନ ପାହାଡ଼ ଆଡ଼କୁ ଅନେଇ ରହେ । କେତେ ବଣ

ଡରକୁଳା ଦେଶୀୟା

ସେ ଅଧ୍ବଳାଘ, ଡରକୁଳା ଦେଶୀୟା ରଙ୍ଗ କଲେ ଗର୍ଭିଣୀ ଗାଈ ବା ବୋଲି । ନିଜର ବଡ଼ତରେ ସେ ପଲ ଊପରେ ରଜା ପଦ୍ଧ, ଆଖି ଗୁଡ଼େ, କେହି କହେ ନାହିଁ ‘ନାହଁ’ ଫୁଲ ଫୁଲ ବାଟ ଲେ, ସବୁ ଭଲପରକାହେଇ ‘ଭେଈକପଦର’ ଗାଁ Qତରେ ମାଣ୍ଡି ଆ କ୍ଷେତ ଉତରେ ବାଧ୍ଯ ପଡ

ଲେକ ମୁଣ୍ଡି ଆ

ଆସିଲ, ଲେକ ମୁଣ୍ଡି ଆ ମାଈଲେ । ଜମାନ୍ ବସା କଲ । ବେଳରୁଡ଼େ ରୁଈ ଗଳ୍ପବେଳେ ମନେ ପଡ଼ିଲ ଝୋଲର ଭୁଠ । ଏଇଝିଆ ଜମାନ୍ ବୁଲଗଲ, ଦେଖିଲ ଝୋଲର ଭୁଠ ଖାଈ । ହତାଶ ଲଗିଲ, ତଥାପି ସେ ଆଶା ବାନ୍ଧ ବସି ରହିଲ । ବଶ୍ଵାସ ଥାଏ ବେଳ ହୋଇ ନାହିଁ, ହୁଏର ଭଲ

ହେଇ ମାମୁକ ଦେଖି

ଡରକୁଳା ଦେଶୀୟା

ସେ ଅଧ୍ବଳାଘ, ଡରକୁଳା ଦେଶୀୟା ରଙ୍ଗ କଲେ ଗର୍ଭିଣୀ ଗାଈ ବା ବୋଲି । ନିଜର ବଡ଼ତରେ ସେ ପଲ ଊପରେ ରଜା ପଦ୍ଧ, ଆଖି ଗୁଡ଼େ, କେହି କହେ ନାହିଁ ‘ନାହଁ’ ଫୁଲ ଫୁଲ ବାଟ ଲେ, ସବୁ ଭଲହେଇ ‘ଭେଈକପଦର’ ଗାଁ Qତରେ ମାଣ୍ଡି ଆ କ୍ଷେତ ଉତରେ ବାଧ୍ଯ ପଡ଼ିନ୍

ପର୍ଘଶ୍ବାସ ଆସିଲ

ସୁକ୍ଷ୍ମକାଶ ରଦ୍ଧ ଦେଖିଲ, କ'ଣ ଅସଙ୍ଗତ କଥାଡା, ହେଲେ ଖଟୁଛନ୍ତ, କ୍ଷତ କ'ଣ ?ଛତ୍ତ କମ୍ପେଇ ପର୍ଘଶ୍ବାସ ଆସିଲ । ହଁ ଗୋଷ, ପଇସା ଗଣି ଦେବାକୁ ସାକାର ଅନ୍ଧୁ ସଭ, ୪ଙ୍କା ପକେଇ ଦେଇ ମୁଣ୍ଡ କଣି ନେବ ଛ ସାତ ବରଷ ପାଇଁ, ତାପରେ, ମୁଣ୍ଡ ବଜା କଣା

ସୁକ୍ତିମାନ ମୁଣ୍ଡକୁ

ସୁକ୍ତିମାନ ମୁଣ୍ଡକୁ ତଳକୁ ପୋଢ ଖାଲି ଶନ୍ତାକଲ, ବପଦ ଆସିଲ ! ଆସେ ସେପରି ଅନହୃତ୍ତ ବର୍ଷା, ଅନଦୂତ୍ତ ଶୀତ, ବାଘ ଆଉ ମୃତ୍ୟୁ । ବପଦ ଆସିନ୍ଧୁ, ଭଣ୍ଠିକୁ ଧରୁଛୁ, କିଯିବ ଏଇ ଅନ୍ଧାରେ ଅନ୍ଧାରେ କେଉଁ ଆଡ଼କୁ ବୋଲି । ହାର ଗୋଡ଼ ପାଇବ ନାହଁ, ଭୁଣ

ଆପଣା ପେଟରୁ

ଆପଣା ପେଟରୁ କାଟି ଶାଗ, ପେଜ ଖେଲ ପେଇ ଛୁଆଗୁଡ଼ଙ୍କୁ ସେ ଆଉ ତା'ର ସ୍ତ୍ରୀ ସମ୍ଭାର ମଣିଷ କରିଥିଲେ, ତା'ର ସମ୍ଭାଝର କେତେ କଆ । ଘରଖଣ୍ଡ ଠିଆ କରିବାକୁ ସେ ଆଉ ସମ୍ଭାର ଖରରେ ଢରରେ ଅଣ୍ଡାଊଡ଼ ଲଗିପଡ଼ିଥିଲେ । ସେ ବର୍ଷ, ସେଥର, ଉପରୁ ଗଳ ଗଳ ପା

ଅନୁଭୁଣ୍ଡରେ ବୁଡ଼ଥଲା

ସୁକାନ୍ଧ ଅନୁଭୁଣ୍ଡରେ ବୁଡ଼ଥଲା । ଗନ୍ଧ ପଟିଥିଲ ତା’ର ପ୍ରାଣରେ, ମନରସରରୁ ରଦ୍‌ଗଦେଇ ଆସୁଥିଲ୍ (ମାଡ଼ ଆସୁଥିଲ) ଗଠ ଅନ୍ଧାରର ଝରଣା, ଅଷ୍ଟ ୱାରରୁ ।ଅଧଗନ୍ଧରେ ମାଣ୍ଡିଆ ଡାକଲ ଝିଝାକୁ, ? ଶୋଇଲୁଣି“ନାହିଁ ଶବ୍ଦ ଲଗୁନାହିଁ ।”“ଯିବାରେ ଝିନ୍ଧା

ପିଲଙ୍କୁ ବୁଝେଇଲ

ମନକୁ ପ୍ରବୋଧ ଦେଲ୍ । ପିଲଙ୍କୁ ବୁଝେଇଲ " ଆରେ କ୍ଷ କ’ଣ ? ଏଇ ସେଉଁ ଜମାନ ଆଉ ଅଧିକାର ଦେଖୁଛରେ ପିଲେ, ଜାଣ ସେମାନେ କଅଣ ? ସେମାନେ ଦ୍ଧ ଗୋଷ, ଜଣା ବ୍ଳକର । ଆମ ପର୍ ସେମାନେ ଦ୍ଧ ‘ଗଜା” (ଦସ୍ତାବa ) ଲେଖିଦେଇଛନ୍ତି । ସେମାନେ କ'ଣ ମନ ବ୍ୟସ

ପଦାରେ ଝୁଲଇ

ପାହାଡ଼ୀ ଜାଈଙ୍କର ଅଳ୍ପ ଅର୍ଥ, ସାହୁକାରର ବେଶି ଅର୍ଥ । କେବଳ ୪ଙ୍କା ମୁଣି ପଦାରେ ଝୁଲଇ ରଖିଲେ ଆଖପାଖର ସବୁ ଅଳ୍ପ ୪ଙ୍କା ସବୁ ଖୁଚୁର ପଇସା ଝାଙ୍କି ଓଟାର ହୋଇ ସୁ ସୁ ହୋଇ ତହଁରେ ଆସି ପଶିଯାଏ ।ସାହୁକାର 'ଝଙ୍କା କରଜ ଦଏ, କାରଣ ଦସ୍ତ୍ର ହେବ

ସୁକ୍ତିଳାନ ଥର

ସୁକ୍ତିଳାନ ଥର ଗଳାରେ କନ୍ଦ୍ରଲ୍, “ସ୍କୁଲ ଘର ସାତ୍ମକାର ଦରକୁ ଯିବା, ଦ'କୋଡ଼ ଦଶ ଆଣିବ, ଗୋଡ ଯିଦ୍ଧ ।"ସମସ୍ତେ ଖୁସି ହେଲେ, “ହାରେ କାନ୍ଧ, ଭୁ ଗଡ଼ ମଈଯାନ୍ତୁ, ଆମ ଧୂଅ ସହନ୍ତା କେମିତ କହିଲୁ ? ତରେ ଭଲ ବୁଦ୍ଧି ଦେଲୁ, ହର କହିଲୁ, ଚୋର ମୁଣ

ପାହାଡ଼ୀ ଜାଈଙ୍କର

ସୁରୁକାନ୍ଧ ପୁଅ ଦୋ’ଟିକୁ

ସୁରୁକାନ୍ଧ ପୁଅ ଦୋ’ଟିକୁ ଧଈ ଥୋଟାଗୁଡ଼ା ଗାଁରେ ପଦ୍ମଞ୍ଚଲ ବେଳକୁ ଗାଧୁଆ ବେଳ ଗଡ଼ଗଲୁଣି । ଗ୍ରାମ ବିଶେଇ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହଁ ଥିଲ ଆଗରୁ । ଆଖି ଝଲସି ଉଠିଲ । ଛୁଞ୍ଚମୁନିଆ ଡାଣୀରେ ଏମାନଙ୍କୁ ଥରେ ଅନେଇ ଦେଲ କହଲ, "ପାହାଡ଼ରଳ ଜମିଟା ତୋର ନା ? ସେ

କେତେ ଛୁଣ୍ଡକା

କେତେ ଛୁଣ୍ଡକା ଛୁଟ୍ କରି ଆଲୁଅ ପକ୍ଷ ସନ୍‌ଯାଇ ଅନ୍ଧାର ପକ୍ଷ ଆସେ ତା ଗୋଡ ରୁଝେ ନାହଁ ।ବାପ ଘଇ ଗୋଡ ଗଲେ ସତ, କିନ୍ତୁ ମାଣ୍ଡି ଆଜାନ ଦବଲସେ ମଧ୍ୟ ବାପ ପରି ରୁଣ୍ଡ ପୁଲେଲ ଆଟକୁ ଗୃହେଁ, ଆଉ ଭଲ ଦିନକୁ ଅପେକ୍ଷା କରି ବସେ । ମାଣ୍ଡି ଆ ଫସଲ ଭୂ

ନେଳୀ କଳା ସାରୁଜା

ଯାଇଛୁ । ନେଳୀ କଳା ସାରୁଜା ରଙ୍ଗର ମୁରୁଜ କ୍ଷ । ସେପାଖରେ ପାହାଡ଼, ଏ ପାଖରେ ତା'ର ଘର ଖଣ୍ଡି, ଆଉ ଦଲେକଙ୍କ ଘର ।ମଝିରେ ତା'ର ସେ ଘତ ଥାଳ, ରେଉଭଙ୍ଗା ସୁନେଲ ଧାନ କ୍ଷେଢ, ତା’ର ବାପ ଗୋସାପଙ୍କ କମେଇଁ । କେବେ ପୂର୍ବ ପୂ ରୁଷଙ୍କ ହାତ ଲଗି ଲ

କାମ ପାଇଁ ତା’ର

ପରଜାସାର, କାମ ପାଇଁ ତା’ର ଜନ୍ମ, ସାଦୃକାର ଭୁଲେ ନାହଁ, ଋଣର ଶିଙ୍କୁଳ ବଢ଼ି ବଢ଼ି ରୁଲେ ।ଦଳଖିଆ ଘୋଡ଼ା ଉପରେ ଚଢ଼ି ସମ ବଶେଇ ଅନୁସନ୍ଧାନ କର କରି ଗ୍ୟାଲେ ନୂଆ ଗୋଷ, ନୂଆ ଜମି, ତା'ର ରଜ୍ୟ ବଡ଼େ, §ଣ୍ଡେ ନାହଁ !ବାଘ ଶିକାର ଖୋଶରୁଲେ, ଶଲ ଚଡ

ରେଣେ ମାଣ୍ଡି ଆଜାନ

ରେଣେ ମାଣ୍ଡି ଆଜାନ ଈଜ ହାରରେ ଚଉଦ ପା, କାମ କରେ ଖୁସ୍ ଭୃସ୍ । ସଞ୍ଜରୁଡ଼େ ମଦ ବନ୍ଧ ଖାଏ, ଗୁଯୋକ ଗଡ଼େ । ଖଣି ବାଧେ ନାହିଁ । ଦିନଯାକ ପଥର, କଙ୍କର ସାଙ୍ଗେ କସରତ୍‌, ଋଷକୁ ମଦ୍ଗଲମଦର ଈଶା । ଥରେ ଥରେ ସାଙ୍ଗରେ ମଦ ନେଇ କାମକୁ ଯାଏ, କିନ୍ତୁ

ଘକ୍ ଘକ୍

ତେଣେ ଝାଳ ଝାଳ ଦେହରେ କାଙ୍କ ଖଣ୍ଡ କାନ୍ଧ ଉପରେ ଲଦ୍ଧକାମ ମଝିରେ ମାଣ୍ଡି ଆ ପରଜା ଅଟକ ରହ ଗୋଡ଼ ଫାଙ୍କ କରି ଆଁ ଟାଏକର ଅନେଇଁ ରହିଥାଏ ଝୋଲଭୁଠର ବାଟକୁ । କନ୍ଧୁ ସମୟ ପରେ କଳ ମୋଡ଼ଲ ପର ଶହେଁକ ଉଠି ଭୁମ୍ବାରୁମଦ ଟୋପିଏ ପିଇଦିଏ, ଆଉ ଫେରିଲେ

ତେଣେ ଝାଳ ଝାଳ

ତେଣେ ଝାଳ ଝାଳ ଦେହରେ କାଙ୍କ ଖଣ୍ଡ କାନ୍ଧ ଉପରେ ଲଦ୍ଧ କାମ ମଝିରେ ମାଣ୍ଡି ଆ ପରକା ଅଟକ ରହ ଗୋଡ଼ ଫାଙ୍କ କରି ଆଁ ଟାଏ କର ଅନେଇଁ ରହୁଥାଏ ଝୋଲଭୁଠର ବାଟକୁ ।କନ୍ଧୁ ସମୟ ପରେ କଳ ମୋଡ଼ଲ ପର ବର୍ଦ୍ଦକ ଉଠି ଭୁମ୍ବାରୁ ମଦ ଟୋପିଏ ପିଇଦିଏ, ଆଉ କାମ

ଚୋର କାଜୋଡ଼

ଚୋର କାଜୋଡ଼ ହାଣ୍ଡି ରେ ଖାଏ ।”“ତୋର କାଜୋଡ଼ଡ଼ା କନ୍ଧୁ ଭଲ ନୁହେଁ ।”ମାଣ୍ଡି ଆଜାନ ଉପର ମୁହଁରେ ଶଡ଼େ, ମନେ ମନେ ଖୁସିପାଏ ।ଶତ ଧାଂଡ଼ାବସା ଘରକୁ ଯିବାକୁ ପ୍ରଦ୍ଧ ଶତ ମଦ ଈଶାରେ ଘେଳ ହୋଇ ଘରେ ଶୋଇ ରହେ—ଆଉ କାଜୋଡ଼କୁ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖେ ।ଦୁଇଟା

ମାଣ୍ଡି ଆଳାନ୍ଧର

ମାଣ୍ଡି ଆଳାନ୍ଧର ଦେହରେ ତାକତ ଅଛୁ ବହୁଢ, କନ୍ତୁ ଭରସି କର ସ୍ତ୍ରୀଲେକକୁ କହପାରେ ନାହଁ ସେ କନ୍ଧୁ, ଖାଲି ଢାକୁ ଲକ ମାଡ଼େ ଆଉ କଥାଗୁଡ଼ାକ ଭୋଳ ହୋଇଯାଏ ଗଳାପାଖରୁ । ଖାଈ ଆଖିରେ ଆଖିରେ କଣେଇ କଣେଇ ପଛେଇ ପଛେଇ ଢା’ର ଭଲ ପାଇବ!, ମୁହାଁମୁହଁ ପ

ପାହାଡ଼କନ୍ଧରେ

ପାହାଡ଼କନ୍ଧରେ ଖୋଲଟି ଅନ୍ଧ୍ର ତା'ର ଶସ୍ତା ଜଣା, ପାଖ ଘୋର ବନସ୍ତ । ଶାଗ ଭୋଲସାଇ ସେଇ ଖୋଲ ଭଚ୍ଚରେ କାକୋଡ଼ ଲୁଈ ବସେ, ଢଳକୁ ଭାଲୁ ପଡ଼ିଥିବା ପାହାଡ଼ର ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖେ । ଆଉ ଲୁଚ ଲୁଈ ଦେଖେ ମୟୂର ନାଚ, ଆଉ ଭବେ ।ସାମନାର ବଡ଼ ଚଟାଣ ଉପରେ ଅଣ୍ଡି

ମାଣ୍ଡିଆ ଆସିନାହଁ

ମାଣ୍ଡିଆ ଆସିନାହଁ, ଉଙ୍ଗ ଉଙ୍ଗା ବାଶ ବାକି ଥକରୁଛୁ, ଜନ୍ତ୍ର ଈଶାରେ ସାଗ ସଂସାର ତୁଳ୍ମଭୁଳ ହୋଇଛୁ, ଶଲ ଉଠିଯାଇଛୁ, ମାଣ୍ଡି ଆଜାଦ୍ଧ ଆସି ନାହିଁ ।ଊରୁଝିଆ ଖୋଲରେ ବସି ବସି କାଜୋଡ଼ ପଉଲ ଭଉଲ ଦେଖେ, ମାଣ୍ଡିଆ, ବାଲ, ଓ ଗାଁର ଆଉ ଆଉ ଧାଙ୍ଗଡ଼ା

ଓସ୍ତଗଛର

ସେଇ ଓସ୍ତଗଛର ରୂପି ଗ୍ରୁପିକା ଇତଳେ ଗୋଟାଏ ପାଖକୁ ଦୁହେଁ ମିଶି ଉଠିଗଲେ, ବଡ ପଥର ଚଟାଣ ଉପରେ ଯାଇ ବସି 恋の一ଓପ୍ତଗଛକୁ ଘେରେଇ ହୋଇ ଗ୍ରେ ଗାଁଟି, ଘର ଘରକେ ପାଟି ପଡ଼ିନ୍ଧୁ, ସାନ ସାନ ବଖୁରଗୁଡ଼ିକରେ ପାଖକୁ ପାଖ ଲଗାଲଗି ହୋଇ କୁକୁର ଆଉ ମଣିଷ

କାହିଁକ ତେବେ

“କାହିଁକ ତେବେ ଅନେଇଁ ବସିଛୁ, ରେଙ୍ଗ ପରକାର କ'ଣ ପଇସା ଅସ୍ତ୍ରବ, ଝୋଲ ୪ଙ୍କ କେଇଟା ଦେଇଦେବାକୁ ?”” ଦେଖୋଉଚୁ ବାଗ୍‌ଲ୍ଡ, ନ ୩ ଖାଲ ଭୁଲେଉଚୁ ସିନା ଭୁ,—୪ଙ୍କା କେଇଟା ଦେଇଦେଲେ ଚୋର ପାଣିରେ ପଡ଼ବ ନାହଁ କେବେ । ତୋ ଘରେ ଏ ଅଧୁକାର ସାଇ

ଝଗଡ଼ବସେ

ଏ ଝିନ୍ଧାକୁ । ତା ପରେ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ଖୋଜ ପକେଇ จุดเงଏହପର ।ରେମ ଆସି ଝଗଡ଼ବସେ, “ଦେ ମୋ ଫୁଲ ଦେ,” ଝିମ୍ୱା ଟିକିଏ ଖେଳବସେ, ରେଖ ଉପରେ ପଡ଼ ଝିଙ୍କି ଓଟାଈ ହୋଇ ଫୁଲ ଛଡ଼େଇ ନେଇ ମୁଣ୍ଡରେ ଖୋସେ । ଠିଆ ହୋଇ ହୋଇ ଦେହ ଉପରେ ଲୁଗା* ଦଶ ଥର ଫିଟ

ରେମା ପୁଣି

ପରଜାରେମା ପୁଣି ଦଉଡ଼ ଆସେ, କାନ୍ଧରେ ଦ’ହାର ଥୋଇ ହଲେଇ ଦେଇ କହେ, “ହେ, କାଦୁଅ ଦେ, ଭେଣେ ସଈ ଆସିଲ ।”ଟିବା କଳ ପଈ କାମ କରିଯାଏ, ଖାଈ ରକ୍ତଗୁଡ଼ାକ ଢାଯାଇ ଘୋଡ଼ା ପର ଛୁରେ ଶିଶୁପ୍ରଶିରରେ, ଗୁଣ‌ଭକ୍ତରେ ଏକାଠି ଜମି ଝୋଲର ସୁଅମୁହାଁ ପାଣି ପଶ

ବାଟଯାକ

ଶକ ଶକ କଈ ବାଟଯାକ ପେନ୍ଥା ପେନ୍ଥା ସଜ ବଣଫୁଲ ଖଇରେ ଖୋସି ଖୋସିକା ମାଇପିପଲ ଆସନ୍ତୁ । କାରଣ ଅଧିକାଂଶି ମାଇପେ । ହସ ଓହଳେଇ ଦେଇ ଗୀତ ମେଲଦେଇ ଖାଲି ଆଉ ପାହାଡ଼ ଡେଇଁ ମାଇପିପଲ ଆସନ୍ତ, ହାର୍ଟ ତାଙ୍କର ଯାତ୍ରା, ଢାଙ୍କର ସମ୍ମା ଳଖ, ଆଉସିଝା କ

ମଣିଷଗହଳରେ

ଏଇ ମଣିଷଗହଳରେ ଶଲକୁ ପ୍ରଶ୍ନ ଏକୁଝିଆ ଲଗେ । ତାପରେ ବାଗ୍‌ଲ୍ଡକୁ ଭେଟିଲା । ଘର ଖୁସିରେ ହସ ହସ ମୁହଁ କରି ଦଉଡ଼ ଗଲବେଳକୁ ପଛରୁ କାକୋଡ଼ ଝିଙ୍କି ପକେଇଲା । ପଛ ବୁଲ ପଡ଼ ଦହଁକା ଦହେଁ ହସାହସି ହେଲେ । ତା’ପରେ ଭଲ କହଲ, "ମୋ ଊଲକୁ ଖୋଜ ଶ, କାହ

ଖଣ୍ଡେ ଲୁଗା

ଖଣ୍ଡେ ଲୁଗା କଣି ଦେରୁ ମରେ ?”କିଛି ଦିନ ହେବ |"ପଇସା କାର୍ତ୍ତି ପାଇବ ? -ଭୁ କହ,—ରେଣେ ଭଲବରୁ— ଧାନକଟା ଗ୍ଲୁକୋମ କେତେ ପାଇଟି ଅଛି । ରଜାଘର ଶିଳ୍ପ (ଖଜଣା),"ନାଇଁ ଭୁଇ ଏକା ଜମେଇ ଜମେଇ ବୋଲଙ୍କା ରଖିରୁ କାକୋଡ଼ ପାଇଁ, ନୁହେଁ ? ହଉ !””ଚର

ବସିଲେ ତାହାଈ

କାଜୋଡ଼ । ମଦ ଗ୍ରନ୍ଧ ବସିଲେ ତାହାଈ କଥା ଖାଇ ମନେ ପଡ଼େ, କେବେ ଝୋଲଙ୍କା ନେଇ ସେ ଯୋଗାଡ଼ କରିବ ।ତା'ପରେ ଆସିବ କାଜୋଡ଼...ଜଙ୍ଗଲ ଉଚ୍ଚରେ କନ୍ଦାଟାଏ ମୂଳଟାଏ ଓପାଡ଼ୁ ଓଗାଢ଼ ଭଲ ଘରୁଥାଏ ଢାର ବାଗ୍‌ଲ କଥା । ଫୁଲ ପେନ୍ଥାଏ ପ8ଟାଏ ଶୁଣ୍ଡେଇ ଆଣ

ମାଣ୍ଡି ଆକାକ

ମାଣ୍ଡି ଆକାକ ମଦ ଗଛେ । ‘‘ଝୋଲ’’ରେ ପାଣି ଚଳଚଳ ହୋଇ ଧାଏଁ । ମାଣ୍ଡି ଆକାନ୍ଧ ବଢା ଖଣ୍ଡେ ଡେଏ ଗଡ଼ାଣି ଝରଣାରେ, ପାଣି ଆପେ ଆପେ ଗଡ଼ ବାମ୍ଫ ଆଣି ହାଣ୍ଡି କୁ ଥଣ୍ଡା କରେ, ମଦ ଜମେ, ମାଣ୍ଡି ଆକାଳ ଝିଣ ଝିଣ ମଦ ଉଠେଇ ହୁଏ ।Àଞ୍ଚ ଜଙ୍ଗଳରେ ବାଘ

ରଡ଼କିଆଁ ଅନ୍ଧାଟିଏ

ହାରେ ରଡ଼କିଆଁ ଅନ୍ଧାଟିଏ ମାନ, କାନ୍ଧରେ ଟାଙ୍ଗିଆ, ଦେହରେ କନ୍ଥା ଆଉ କମ୍ବଳ, ବାଟୋଇ ଗୁଈଥାଣ୍ଡ ! ସୁକ୍ତ ଆଉ ଝିମ୍ବା ଗୋଟିଏ ଦଳକୁ ଛୁଦେଲ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଦଳର ପିଲ୍ମ୍ ଧରନ୍ତୁ । G କଢିଯାଏ । ମୁହଁ ଅନ୍ଧାରରେ ଠାଏ ଠାଏ ଉଞ୍ଚ ପାହାଡ଼ର ଢାଲୁରେ ଥି

କାନ୍ଥରେ ଧଳା ମା୫

କାନ୍ଥରେ ଧଳା ମା୫ ଓ ନାଈ ମନ୍ତ୍ରୀ, ପିଣ୍ଡାରେ କଳା ମାଝି, ହଳଦିଆ ମାଟି, ଏହା ଉତ୍ତରୁ ଶବ୍ଦାରୁଖ । ଘର ଊପା ହେଲ, ପଝି ପ ହୋଇ ନାନା ବର୍ଷର ମାଝିରେ ଶିକ୍ଷା ଅଙ୍ଗାର ଚୂନାଚର ଅଳତି ଦେଲରେ ଗୋଳ କବାଟ ଓ ଚୌକାଠରେ କଳା ଦିଆହେଲା, ଘର ଚେଇଁ ଉଠିଲ

ଶିମଗଜ ଲଗେଇଥୁଲ

ଶିମଗଜ ଲଗେଇଥୁଲ ଏ ଦିନକୁ ନେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ଭଲ ପଣ ଝଙ୍କା ମେଲଣି । ଏ ବର୍ଷର ଝଡ଼ା (ଶିମ) ଗଛଗୁଡ଼ାକ କେଡ଼େ କର୍ଖ ବା ହୋଇଛି, ଫଳ କମ୍, ଭଲ ହୋଇ ରଞ୍ଜା ଦିଆଯାଇ ନହଁ । ର ଯେଉଁଠି ସାହା ସେ ରଖିଥୁଲ ଏଇ ମାଣ୍ଡି ଆ ହାତରେ ସବୁ କପଣ ଗୋଳମାଈଆ ହୋଇଯ

କାଜୋଡ଼ ଏକାଠି ବାହା

ନ ବନ୍ଧ ଭଲ ଭଲ କାଜୋଡ଼ ଏକାଠି ବାହା ଛନ୍ଦାଛଦ ହୋଇ ପାହାଡ଼ ଉପରେ ମୟୂର ପର ଖୋଳ ପକେଇ ବଙ୍କେଇ ବଙ୍କେଇ ଗୁଲଗଲେ । ବଙ୍କା ଢିଡ଼ା ଗୋଜା ପଥରର ଅଗକୁ ଅଳପେ ଭୂଇଁ, ଗପୁରର ଖାଲ ଉପରେ କୁଦା ମାଈ, ଗଛ ସିଅ ଉପରେ ଝିଈଝିରେଲ ଗଡ଼ ଥିବା ନଖ ଉବୁ ଡ଼ୁରୁ

ମାଂସର ଦଉଡ଼ ଏପାଖ

ମାଂସର ଦଉଡ଼ ଏପାଖ ସେପାଖ ମୁହଁ ମୋଡ଼ଲେ ଝଣକ ଉଠି ଠିଆ ହେଉଷ୍ମ ।ଝିନ୍ତାକୀଦ୍ଧ ଆଉ ପିଘ୍ର ନାହିଁ ।ଟ୍ରାପିକଏଡ୍ ପର ପାହାଡ଼ର ଗଖ ଅଗ ଉପରେ ପବନକୁ ନାଳ ଉଞ୍ଚେଲ ଝିୟାନାଳ କୌସୁମୀ ଖଣ୍ଡେ ମାଈ ବାଡ଼ ରଗ ଦେଇ ଠିଆ ହୋଇ ରହିଲ । ଖେÁ । ଶୀତର ସୂର୍ଯ

କାକୋଡ଼ ପଛେ

ଘଡ଼ବ ନାହିଁ : କାକୋଡ଼ ପଛେ ନ ଆସୁ, ଦର ଉଷ୍ଣବ ନାହିଁ । ସେ ଗୋଶ ଗଲେ ଘରକୁ କଏ ଦେଖିବ ?ଆଜି ପୁଷ୍ପ ପର୍‌ବ, ଦେଶସର ମଉଚ୍ଚବ, ଶଙ୍କା ସନ୍ଦେହ ଦୂରକୁ ଫୋପାଡ଼ ଖୁସି କରିବା ହିଁ ବଧ । କନ୍ତୁ ଖୁସିର ଦନରେ ଖାଲି ପେରେ ଆଶଙ୍କା ସେତେ ଉଦ୍‌ବେଗ ସବ

ଭାଲୁଏ ତାଲୁଏ

ଭାଲୁଏ ତାଲୁଏ ଜେରେ ଗାଁ । ପରୁଠି ଦଆଲ ପରବ ଏକା ଦିନେ ହୁଏ- ନାହିଁ । ଏଠି ସେଠି ସେଠି ଏଠି ହୋଇ ମାସକ ଯାକ ପରବ, କନ୍ତୁ ଦୁଇ ଦିନ ଉତ୍ତରୁ ସେ ପୁଣି କାମକୁ ଫେଈଯିବ ।ଅଧର । ଜରୁ ଢେରେବେରୁ ଗଣି ମନ୍ତ୍ର । ନୂଆଁ ଶରୁ ଈଆଡ଼େ କଳା ମିଶ୍ ମିଶ୍ ଅ

ଏହପର ସମୟରେ

ଠିକ୍ ଏହପର ସମୟରେ ପ୍ଟରଜଣ ସାଲ୍ ଟୁ ଜମାନ୍ (ଅର୍ଥାQ ଅବକାର ପାଇକ) ଓ ପାଞ୍ଚ ସାତ ଜଣ ପଦା ଲେକଙ୍କୁ ଧଈ ସାଲ ମୁଁ ସଦ୍ଧଦ୍ଧସ୍ଵିଳ୍ପର ବାବୁ ଆସି ପହଞ୍ଚଲେ, ତାଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ଗାଁର ଚମ୍ପେ ଊମ୍ ।ପଳାଇବାକୁ ଆଉ ବାଟ ନ ଥୁଲ ।ମାଣ୍ଡି ଆଜାଦ୍ଧ ସେତେବ

ପଇସା କାର୍ତ୍ତି

ରଡ଼କିଆଁ ଅନ୍ଧାଟିଏ

କାଜୋଡ଼ ଏକାଠି

ଭାଲୁଏ ତାଲୁଏ

କାଜୋଡ଼ ଏକାଠି

16 December 2023

ଘଡ଼ବ ନାହିଁ

16 December 2023

ଭାଲୁଏ ତାଲୁଏ

16 December 2023

ସାତୃକାର ପରନ୍ତୁ ।

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ସାତୃକାର ପରନ୍ତୁ ।ସଞ୍ଜବେଳେ ଗୋଶମାନଙ୍କୁ ପାଖକୁ ଡାକ ସାତୃକାର ବୋଲି ହାଙ୍କେ, “ହେଇ ସୁଚ୍ଛ, ପାଇଝି ଉଠେଇବାକୁ ର ଋଦ୍ଧ ଖମନ୍ତେ ଭୁ, ଏଣୁ"କାହଁକ, କସ୍ ହେଲ ସାତୃକାର ?”ଏଡ଼କ ବୋଈ ଘର, ସେଖା ତୋଇବାକୁ ଏତେଗୁଡ଼େ ଦିନ ଘୂ

କାହାର ସାକାର

କାହାର ସାକାର ପାଇଁ ଟୋଇ ଖୋଈବା, କାହାର ପଥର ଭାଡ଼ିବା, କାହାର ଗଛ ହାଣିବା । ସାଦୃକାର କାମ କଗଲ ଜାଣେ, କାହାରକୁ ଅଳସ ଆସେ ନାହିଁ, ଈଶ୍ରାମ ନାହଁ ।ଅନ୍ଧାର ଜମି ଆସେ । ଭାଗର ଆଲୁଅରେ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡର ପଦର ଉପରେ ସାତୃକାରର ରୂଦ୍ର ମୂର୍ତ୍ତି, ଖାଲ

ସମତାଳ

ସ୍ତ୍ରୀ ହୃଦୟର ସ୍ପନ୍ଦନ ସନ୍ଧକ ସମତାଳ ରଖି ଝୋଲ୍ କରର ଜଙ୍ଗଲରେ ମାଣ୍ଡି ଆଜାଳର କୁର୍‌ହାଡ଼ ପାହାର ଦୁମୁ ଦୁମୁ ପଡ଼ ନାହଁ, କ୍ଷଣେ କ୍ଷଣେ ରହ ରହ ଢେର ଆଖି ତା'ର ଦେହର ଦଉଲର ଖୋଳଆକ ସବୁ ଶୂନ୍‌ଶାନ୍। ମାଣ୍ଡି ଆକାଶ ନାହଁ ।ଛମ୍କମ୍ ଲଗେ, ମାଣ୍ଡ

ସନ୍ଧକ ସମତାଳ

ହୃଦୟର

ହୃଦୟର

ହୃଦୟର

ହୃଦୟର ସ୍ପନ୍ଦନ ସନ୍ଧକ

ଅନ୍ଧାରୁଆ

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ଚାର୍ ଚାଟୁ ଲାଞ୍ଚ ଆଲାଖ , - “ଇ ବିଜ୍ଞାପନ, ପୁଖର ଲାଗିଲା । କଲ ମାଝି ଆଣି ଗଲ । ଶବ୍ଦ ରୂଈରେ ହାଣ୍ଡି ବସେଇ ଦେଇ ସଙ୍ଘ ଉପରକୁ ଉଠିଗଲ ପ୍ଟକ ଆଣି ।ଅନ୍ଧାରୁଆ ସଘାରେ ଗୋଟାଏ ପାଖେ ବାଉଁଶ ରୂପାରେ ପଶି ଧାନ

ଅନ୍ଧାରୁଆ ସଘାରେ ଗୋଟାଏ

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ଚାର୍ ଖର ଲାଗିଲା । କଲ ମାଝି ଆଣି ଗଲ । ଶବ୍ଦ ରୂଈରେ ହାଣ୍ଡି ବସେଇ ଦେଇ ସଙ୍ଘ ଉପରକୁ ଉଠିଗଲ ପ୍ଟକ ଆଣି ।ଅନ୍ଧାରୁଆ ସଘାରେ ଗୋଟାଏ ପାଖେ ବାଉଁଶ ରୂପାରେ ପଶି ଧାନ ମାଣ୍ଡିଆ ସଦା ହୋଇଥିଲା । ଦୁଇ ଭଉଣୀରୁ ସାହାର ଯେର

ପାଣିମନ୍ତେ ଆଖିରେ

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ଚାର୍ ପଶି ଧାନ ମାଣ୍ଡିଆ ସଦା ହୋଇଥିଲା । ଦୁଇ ଭଉଣୀରୁ ସାହାର ଯେରେ- ବେଳେ ଦରକାର ସେ ନେଇଛୁ । କେତୁ କେବେ ଭଲ ନାହଁ ।ଆଜି ସଦ୍ଧ ଆସୁଥିବା ଶସ୍ୟକୁ ଦେଖି ପହ୩ ଥର କଈ ପ୍ରକଳ୍ପ, ସରେ, ଏରେ ର ଥୁଲ, ଆନ୍ଧ୍ର ସ

ସେତେବେଳେ

ଠିକ୍ ଏକବେଳେ, ସେତେବେଳେ ଗନ୍ଧବର ଘରକରଣା ସୁଲୁସୁଲୁ, ହୋଇ ଇଥାଏ, ଶସ୍ୟ ବୋଝେଇ ହୋଇ ଭଲ ଭଲ ଉପା ବଳଦ ଆସନ୍ତ, ଗୁଆଡ଼ ଗସ୍ତାର ବୁଢ଼ାଆଣି ଜାଲରେ କେତେ ଶଗଡ଼ ଗାଡ଼ ସାଏ ଅସେ, ଗୋଷ୍ଠୀ ଗୋ* ଜଙ୍ଗଲ ସ୍କୁଲ ଆସିଲ ପଦ୍ଧ କାଠ ବୋଝେଇ ହୋଇ ଅସୁମାଈ ଗୋ

ସେତେବେଳେ ଗନ୍ଧବର

ସେତେବେଳେ ଲଗିଲେ

ଢାର ନା ଡାକ ହୁଏ Iଅତ ଉଦାସ ଲଗିଲେ ସେତେବେଳେ ଆଉ କେହ ନ ମିଳନ୍ତ ସାହୁକାର ଉକର ପଠାଏ ସାନଗୁଡାକୁ । ସେଭେବେଳେ ସେ ସାନଗୁଡାର ଧାଂମାନଙ୍କ ନାଚ ଦେଖେ । କାରଣ ଆଗ ଅଧିକାର ଭା’ର, ପଛେ ବଢିଲେ ଆଉ ପାହାର । ସାହୁକାର ମିଛି ମିଛି ଆଖିରେ ଅନାଏଁ ।

ବିରୁଦ୍ଧରେ

କଳେ ଧୂଆଁ ରେ ସାତୃକାର ବିରୁଦ୍ଧରେ ଆପଣାର ସବୁ ରୁନ୍ଧରଖା ଅଭିଯୋଗ ଅନାଡ଼ ଦେଇ ଗୋଡ ବୋଝ ଟିକିଏ ଉଶ୍ବାସ କରଏ ।ବୁଦା ପରଳା କହେ, “ଘର ଭଡ଼ ପାଉଛି ଏଠି, ଆଉ ଗୋଡ଼- ହାତ ପାର୍ଟି ପତ୍ର କାଇଲ ପଡ଼ଗଲେ ଦି ଦିନ ଶେଲ ( ଛୁଟି ) ମିଶା ସାତୃକା

ସାନସାନଙ୍କ

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ଶିଶୁ ଉପାୟ ମୁଁ ଦୁଇ, ଶୁଖିଲା |ପର୍ ।”ସାନସାନଙ୍କ ନନ୍ଦା ଦ୍ରୁତ ବଡ଼ବଡ଼ଙ୍କ କାନରେ ପଡ଼େ ନାହିଁ, ବଡ଼ବଡ଼ିଆ କେବଳ ପାଇଁ... ଦେଖନ୍ତୁ, ଯାହା ସେମାନେ ପୋଡ଼ଥାନ୍ତ ତାହାଈ ପାଉଁଶ, କଆଁ ଦେଖନ୍ତୁ ନାହଁ ।କଆଁ ଶଳେ ଶ

ବାଷ‌ଠୁ ଇଠୁ ଦୁଇ

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ଆଣ ସବୁ ଫାଙ୍କା, ଚଇତର ଦ’ହରେ ଝାଞ୍ଜି ଖର ପୂଈ । ଗଲ ବର୍ଷ ଚନ୍ଦର ପଟରୁ ନୂଆ ଲୁଗା ପାଇଁ ଦୋ’ଝି ଯାକ ଭଉଣୀବାଷ‌ଠୁ ଇଠୁ ଦୁଇ ଦୁଇ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ପାଇଥିଲେ, ଅନ୍ଧ କରି କରି ନୂଆ ଅଳଙ୍କାର ଢେରେ ପାଇଥିଲେ । ହାରକୁ ଖଡ଼ୁ, ବେକ

ପୁଣି ଥରେ ଥରେ

ପରଜା (ଦେଖେ, ହାଇଛି ମାଈବା ଶୁଣେ । ଧର୍ମର ଭୁଲୁର ସତ ଖାଏ, ଗଈବ ଡବ ଡବ ଆଖିରେ ଗୃହଁ ରହେ । ଚଲଚର ଉଦାସୀ ପବନ ଧୂଲ ଉଡ଼େଇ ଶୁଖିଲ ପଦର ପଦର ମୁଣ୍ଡେଇ ଚେକା ଚେକା ଭଉଁଈ ଖେଳ ଖେଳ ଯାଏ, ମଲ ଶୁଖିଲ ଭୁବନାଗୁଡ଼ାକୁ କାଞ୍ଚ ଠେଲି ପେଲ ବାହାର

ଗନ୍ଧରେ ନାଚକୁ

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...Dଈ ତାକୁ ପଦ ମାଗିବୁ ଭୋ ଊଚ୍ (ଆମର ଦରକାର ନାହିଁ), ଦେଖିଥା ଭଲ ସାଙ୍ଗରେ କ‌ଥା କହବ ନାଇଁ? ଜାଣିଥା ।”ଗନ୍ଧରେ ନାଚକୁ ଶବ୍ଦ ଯାଏ ନାହଁ, ଭଲ ନାରେ, ପ୍ରଦ୍ଧ ନାଚେ, ନାଚରେ ସମସ୍ତ ଙ୍କି ତୃଶି ଦାଈଦ୍ର୍ୟର ପରଜ ସେ ଭୁଲବାକୁ

ନୋଶ୍ରଲେ

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ପାସୋଈ ପଳାଇଶୁ, ନୋଶ୍ରଲେ ଜାଣି ଜାଣି ମନେ ପକାଇ ନାହିଁ । ଯେଉଁ ଦିନୁ ସୁଭୃ ମାଣ୍ଡିଆ ଗୋଡ ଗଲେଣି, କାଉ ପରଜା ସେହନ୍ଧରୁ ସବ ନେଉଛୁ, ଭଲ ଭଲ ଭା’ର ଆପଣାର କାନ୍ଧଠୁଁ ବେଶି ସୁହନ୍ତି । ଏମାନେ ଈ ମଶିଷ, ସେ ଦ ମଣିଷ, ଏମାନେ

ଫଖର

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ଖୋଳ, ଠିକ୍ ସେହ ଫଖର ସାନ ଅଁଳା ଗଛ ନ ସରୁ ସରୁ ଧାଡ଼ ରୁଦାକୁ ସେ ତା'ର ଝାଙ୍ଗି ଆ ପକ୍ଷରେ ଉଇଷ୍ଟ ମନେ କରେ । ସେ ଲୁସି ତ, ତାକୁ ଭଲ ଆଖିରେ କେନ୍ଦ୍ର ଦେଖନ୍ତୁ ନାହଁ ସତ, କିନ୍ତୁ ତା'ର ଅଧକାର ର‌ଡିବା, ପଛେ ପଛେ ଧାଇଁବା

ଦେଖିଲୁ କେଡ଼େ

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ମାଡ଼ଲ, ଦେଖିଲୁ କେଡ଼େ ଏଲୁଝିଆ, କେହ ନାହଁ । ବାପା, ମାଣ୍ଡି ଆ, ଝିମ୍ବା —ଭୁଆଡ଼େ ରହିଲେ ସେମାନେ ? ପରବ ଲାଗିବ, କନ୍ଧ୍ର ର ସୋଗାଡ଼ ନାହିଁ !?” ଏଥର କଲ ଏହି କଥା ଚ ଦିନଗୁତ୍ତ ଘରୁଥିଲ ସେ । ଖାଲି ତା'ର ପ୍ରଧ୍ବନ ପଣ ଜ

ଆପଣାକୁ

13:15ପରଜାଆହୁରି ଗଞ୍ଚଳ ସୁଈଲ ସାଇଁ ପାଇଁ ବୁଲୁଥିବା ଚକର ଅଗପଣ । କଲର ଗୋଡ଼ ଅଳ୍ପ, ନାଚ କ୍ଟଲଗଲ ବାହାଈ ଉପରେ ମନ୍ଥି ଚକ । ତାପରେ ଧାଂଡ଼ାମାନଙ୍କର ଗୀତ- 1ଗୋଡ଼ରଳେ ଲେଝିଗଲ ପଈ, କାନ ପାଖେ ଫୁସ୍‌ଫୁସ୍ କର କହଲ ପଦ୍ଧ, ଖୋଲ ଦେହ ଉପରେ ନଖରେ ସ

ଗୋଲେଇ

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ଗୋଲେଇ ଖୋଲ ଗୋଲେଇ ଗୁରିପାଖେ ଦମଳା ପବନରେ ଥଣ୍ଡଘ୍ନ ଅଈଲ ଘଞ୍ଚ ବୁଦାଗa ପରି, ମଝିରେ ଉଙ୍ଗ ଉଙ୍ଗା ଧର ମେଞ୍ଚ ମାଞ୍ଚ ପୁଞ୍ଜି ପୁଞ୍ଜି ହୋଇ ଗାଁ ଧାଂଡ଼ା, ମୁଣ୍ଡରେ ରଙ୍ଗ ପଗଡ଼, କାନ୍ଧରୁ ଅଣ୍ଡାର କର ପ ଦେଇ ଉଭରୁ ଓହଲରୁ 1

ବୋଲିସ୍

ପରଜାଗଳାରେ ଗାଢ ବୋଲିସ୍ । ଥାଇ ଥାଇ ଧାଁନ୍ତାମାନେ ଏକା ପାରେ ପାଳ ଧରୁଥାଶ୍ର "ଓହୋହୋ ଈଶ୍, ଧାଂଢ଼ୀ ଧାଂଡ଼ା ମିଶ୍ର ।” ଲଗିଥାଏ ବର୍ଷାର ନାଚ ।ବାର୍ଲଜାନ୍ଧ ଗାଁତ ବୋଲୁଥାଏ, ପ୍ରାଚୀନ ପରଜା କଦର ବରକ୍ଷାର ଗୀତ, ପରକାର ଆଶ୍ରମ ସଙ୍କେର—ନାଚରେ ବ

କମିଶନ

ପରଜା ... ହଟ୍ ହେ କମିଶନ ଯୋଗ I |ବଡ଼ ଶୀଘ୍ର ।ଓଲଗଡ଼ ପଡ଼େ ଝପର ଝପର ପାଶି, ଅନ୍ଧାରେ ଧାଏଁ ଅନାମିକା ପାଶିସୁଅ । ଝରଣାର ସାଇଁ ସାଇଁ, ବେଙ୍ଗର କୋଳାହଳ— ରୁମ ଟାଙ୍କୁରେଇ କଦମ୍ବ ଖାଈ ଶୁଣେ ।ଏହି ବରକ୍ଷାରେ ଭୂମର ଆଗମନ— ଆମଈ ଦେଶର ପ୍ରା

ମାଲୁକୋଏଁ

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ଅନ୍ଧାରୁ ହୋ ମାଲୁକୋଏଁ,©ନ୍ତୁଈ ହୋ ଜୁଲୁକୋଏଁ ।ଲଘୁ ବୋଦ୍ଧି ଅଇଶ, ଜାଉ ବାଡ଼ ହୋଈଲା।ଲଘୁ ଜଣ ଲପୁଲ,:ଲଘୁ ଚର ଲପୁଲ । ସଠାରୁ ହୋ ଲଏଁ,ଗଡ଼ୁରୂ ଚେଁଦେଲ । ସନେ ପାଣି ଝିପୁଲଗାଡ଼ ଗଈ କୁନ୍ତାଶ ଇଡ଼ ଗଈ କୁମ୍ମାନ ।ଶୁଭୁ ଚେଡ଼

ଶେଷରେ

ପରଜା ନାଚ ଶେଷରେ ବର୍ଷା ଶେଷର ଧୀର ନାଚ, ଝାପୁରୁ ଟାପୁରୁ, ଝାଳ ଫିଝି ସାଉଛି, ଗୁଭ ଉଠୁଛି ପଡ଼ 2, ମୁହଁରେ କଏ ଅନ୍ଧର ବୋଈଛୁ, ଗର୍ଭରୁ ଫୁଲ ଖସି ପାଦ ମାତରେ ଚୂନା ହୋଇ ସାଇଛି, ଶବ୍ଦ ଦେଖିଲ୍ ବାଗ୍‌ଲ ତା ପାଖେ ନାହିଁ । ଲମ୍ଭ ଉତ୍ତର ପଢ

ପଞ୍ଜରେ

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ସେ ସମସ୍ତ ଙ୍କଠୁ ବିଦାୟ ନେବାକୁ ଗୃହେଁ, ତା'ର କେହ ନାହିଁଜନା !ଉଆଁ ସର ଅନ୍ଧାର ଶେଷରେ ଗୋଡ ଛୁଝି ପାଇଲା ।ପରବ । ପଞ୍ଜରେ ମଧ୍ୟ ସେ ଛୁ ଜନ୍ମ ଉଦଲେ ହେବ ଚିତ୍ତ ପାଇ ନ ଥୁଲ, ସାତୃକାର କହଲ, "ଗୋରୁ ବନ୍ଧା ହେବ, ତା'ପରେ

ପାଗ୍ରେଝି

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ଭଲ କଈ ପାଗ୍ରେଝି ଆସିଲେ । ସୁŞଜାଦ୍ଧ ଝିଅଙ୍କ ଗାଲରେ କପାଳରେ ହାତ ଭୁଲେଇ ଦେଇ କହଲ, "ଆହା, ଢେରେ ଚଞ୍ଚଳ ଝଡ଼ ଗଲରେ ବୁଦ୍ଧମନ୍ ।” ମାଣ୍ଡି ଆ ବଲରୁ ଉଢୁଆଳରୁ ଡାକି ନେଇ ପକ୍ଟରଲ୍ -କାଜୋଡ଼ମାନେ କେମିତ ଅବନ୍ତରେ କଲ ??"ଭଲ

ଗାଲରେ କପାଳରେ ହା

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ଭଲ କଈ ପାଗ୍ରେଝି ଆସିଲେ । ସୁଜାଦ୍ଧ ଝିଅଙ୍କ ଗାଲରେ କପାଳରେ ହାତ ଭୁଲେଇ ଦେଇ କହଲ, "ଆହା, ଢେରେ ଚଞ୍ଚଳ ଝଡ଼ ଗଲରେ ବୁଦ୍ଧମନ୍ ।” ମାଣ୍ଡି ଆ ବଲରୁ ଉଢୁଆଳରୁ ଡାକି ନେଇ ପକ୍ଟରଲ୍ -କାଜୋଡ଼ମାନେ କେମିତ ଅବନ୍ତରେ କଲ ??"ଭଲ

ହୃଦୟର

ଅନ୍ଧାରୁଆ

ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ଚାର୍ 180 8 ବି ଚାଟୁ 800 ଲାଞ୍ଚ 3, 1 38% ଆଲାଖ 363, - “ଇ ବିଜ୍ଞାପନ, ପୁଖର ଲାଗିଲା । କଲ ମାଝି ଆଣି ଗଲ । ଶବ୍ଦ ରୂଈରେ ହାଣ୍ଡି ବସେଇ ଦେଇ ସଙ୍ଘ ଉପରକୁ ଉଠିଗଲ ପ୍ଟକ ଆଣି ।ଅନ୍ଧାରୁଆ ସଘାରେ ଗୋଟାଏ ପାଖେ ବାଉଁଶ ରୂ

ପାଗ୍ରେଝି

ପାଗ୍ରେଝି ଆସିଲେ

13:16ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...ଭଲ କଈ ପାଗ୍ରେଝି ଆସିଲେ । ସୁŞଜାଦ୍ଧ ଝିଅଙ୍କ ଗାଲରେ କପାଳରେ ହାତ ଭୁଲେଇ ଦେଇ କହଲ, "ଆହା, ଢେରେ ଚଞ୍ଚଳ ଝଡ଼ ଗଲରେ ବୁଦ୍ଧମନ୍ ।” ମାଣ୍ଡି ଆ ବଲରୁ ଉଢୁଆଳରୁ ଡାକି ନେଇ ପକ୍ଟରଲ୍ -କାଜୋଡ଼ମାନେ କେମିତ ଅବନ୍ତରେ କଲ

ସଚେଇଲ

ସଚେଇଲ

ସପରଜାନାଚ ଶେଷରେ ବର୍ଷା ଶେଷର ଧୀର ନାଚ, ଝାପୁରୁ ଟାପୁରୁ, ଝାଳ ଫିଝି ସାଉଛି, ଗୁଭ ଉଠୁଛି ପଡ଼ 2, ମୁହଁରେ କଏ ଅନ୍ଧର ବୋଈଛୁ, ଗର୍ଭରୁ ଫୁଲ ଖସି ପାଦ ମାତରେ ଚୂନା ହୋଇ ସାଇଛି, ଶବ୍ଦ ଦେଖିଲ୍ ବାଗ୍‌ଲ ତା ପାଖେ ନାହିଁ । ଲମ୍ଭ ଉତ୍ତର ପଢ଼ଦେଇ

ପାଗ୍ରେଝି ଆସିଲେ