ପରଜା (ଜିଏନ୍ ମୋ ...
ଖୋଳ, ଠିକ୍ ସେହ ଫଖର ସାନ ଅଁଳା ଗଛ ନ ସରୁ ସରୁ ଧାଡ଼ ରୁଦାକୁ ସେ ତା'ର ଝାଙ୍ଗି ଆ ପକ୍ଷରେ ଉଇଷ୍ଟ ମନେ କରେ । ସେ ଲୁସି ତ, ତାକୁ ଭଲ ଆଖିରେ କେନ୍ଦ୍ର ଦେଖନ୍ତୁ ନାହଁ ସତ, କିନ୍ତୁ ତା'ର ଅଧକାର ରଡିବା, ପଛେ ପଛେ ଧାଇଁବା, କକ୍ଷରେ ରହିବା, ଏଥିରେ କେହ ବାଧା ଦିଅନ୍ତୁ ନାହିଁ ।
ଭଲ ବେଶି ଅଜ୍ଞା କରେ, ବେଶି ହସେ, ବେଶି ନୌଭୁନ ଲଗାଏ । କାଉ ପରଳା ଘବେ, କଲର ତା'ର ବସ୍ତିସର କାରରମ୍ୟ ବେଶି, ଦଈ ପିଲ୍ମକଥା, କାମଦାମ ପାଇଁ ମଜବୁତ୍ ରୁହେଁ ।
ରମ୍ଭୀର ଭବେ ଆଲୋଚନା କରି ସେ ଦେଖେ, ଉତ୍ତର ହୁଅନ୍ତା
ଶଲ ସୁନ୍ଦଗ୍ଧ, ଚା'ର ବଳ ଅଛି । ସନ୍ତାନ ଜନ୍ତ୍ର କଣ ପାଈବ, ସୁସ୍ଥ ସବଳ ସନ୍ତାନ, ସାହାଙ୍କର ଗ୍ରେକ ବେଶି, ଜୋର୍ ବେଶି । ସେ ହୃଦୟ ରୁଝେ, ଝାପର କନ୍ଧ ଆଘାର ହୁଏ ନାହିଁ । ସରୁଠାରୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ, ତା'ର ପାଖ ସଫା ଖୋଲ୍, ସେଠି କେହ ପ୍ରଭେନ୍ଦୀ
କାଉ ପରକା ଆପଣା ବୁଦ୍ଧିରେ ସାବ୍ୟସ୍ତ କରିନେଇଥିଲ, ସୁକୃଳାଶର ସଗ୍ୟ Ⓒପର୍ଯ୍ୟୟରେ ଭଲ ପଛରେ କେହ ପ୍ରଭେନ୍ଦୀ ନାହିଁ,
ପରକା
९९ ७
କରି ପଛଆଡ଼େ କମ୍ ଚକମାକାର ଖଣ୍ଡେ କଳା ଭସାମେସ ପରି କଲ ପଢିଆଡ଼େ ସେ ଗୋଟାଏ ବଡ଼ ସ୍ଥଲ । ସ୍ଥଲ ଦୂରରେ ଥାଏ ସର, କରୁ ଗୁ2 ନର୍ଦ୍ଧିତ । ଆପଣାର ଚମ୍ଭୀରଢାରେ ସେ କଳାଘୁମର ହୁଏ, ଚନ୍ତୁ ପୁଣି ଅକାଂକ୍ଷାର ସୂକ୍ଷ୍ମତାରେ ସେ ଆପେ ଭୃଗୁଳା ହୋଇ ଲମ୍ବା ହାଇ ଆଗକୁ ବଢ଼ାଇ, ପ୍ରସିଲ ପ୍ରସିଲ ଛଣ୍ଡା ପରମେଘ ପଣ ।
ଥରେ 'ପହରେ, ଘର ଆଗରେ ଉଦୁଆ ଖରରେ ଯେବେ- ବେଲେ ଧୂକ ଉଡ଼ୁଥୁଲ, ରଡ଼ ଉପରେ ଦର୍ମୟ ଝଡ଼ା (ଶିମ) ଗଛର ସୁକୁତା ସେମେ ଅଧେ ସାବ୍ଳା ଅଧେ ସହର ଡାଳ ଉପରେ ଦୃଷ୍ଟି ଭରଦେଇ ଅନ୍ୟମନସ୍ତ ହୋଇ ଭଲ ବସିଥିଲ, ଢାଉ ପରଜା ଆସିଲ୍ ।
ଭଲ ଆଗରେ ନୂଆ ଖନ୍ଧ ଖଣ୍ଡେ ଥୋଇଦେଇ ସେ ଝାଳ ପୋଛୁ ହେଲା, କହିଲା, "ଏଇଟା ଭୋ ପାଇଁ ଆଶିତ ।"
ହାତ ପାପୁ ଗାଲ ନ ଉଠାଇ କାଠ ପଦ୍ଧ ବସି ରହ ଭଲ
“ଭ୍ ପିନ୍ଧରୁ ବୋଈ ।”
“ନେଇସା, ଲେଡ଼ା ନାହଁ”, ଭଲ କହଲେ । ଢାଉ ପରଜା ଧୀରେ ଧୀରେ ଉଠି ଲୁଗାଖଣ୍ଡି ଧର ସ୍କୁଲଗଲ ।
ଶଲ ପଥର ପଣ ବସି ରହିଲ, ପ୍ରଣମା ପର I ପ୍ରଥମା ପୂଜା ଘେନେ, ଫୁଲ, ଅର୍ଘ୍ୟ, ଧୂପ, ଚନ୍ତୁ ପାଦ ବଢ଼େଇ ହୁଏ ନାହଁ, ହସେ ନାହଁ, ଚାନ୍ଦେ ନାହିଁ । ପୂଜା ଘେନ୍ଧବାକୁ ତା’ର ସୃଷ୍ଟି, ଶଜର ହୃଦୟ ଥରଇବାକୁ ନୁହେଁ । ସ୍ତ୍ରୀ ଲେକ ବେଳେ ବେଳେ ପ୍ରମୋ ପାଲ, ସେତେବେଳେ ସେ ଆଉ ନାଗ୍ ନୁହେଁ । ନାଘ ବର ହୁଏ, ପ୍ରମୀ ଏ