ଏକଦା ପୁରୀର ପ୍ରାଚୀନ ସହରରେ ଗୋବିନ୍ଦା ନାମକ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କର ଜଣେ ଭକ୍ତ ଅନୁଗାମୀ ରହୁଥିଲେ।
ଗୋବିନ୍ଦା ଜଣେ ନମ୍ର ଓ ଧାର୍ମିକ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ ଯିଏ କି ଦିନସାରା ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ସେବା କରିଥିଲେ।
ତାଙ୍କ ଦିନ ମନ୍ଦିର ଘଣ୍ଟିର ସୁମଧୁର ଶବ୍ଦରୁ ଆରମ୍ଭ ହେବ, ଯାହା ଦେବତାଙ୍କର ଜାଗରଣର ସଙ୍କେତ ଦେବ |
ଭଗବାନ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ପାଇଁ ସଫେଇ, ସଜାଇବା ଏବଂ ନବେଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାର ଦ ନନ୍ଦିନ ରୀତିନୀତି ଆରମ୍ଭ କରିବାକୁ ଆଗ୍ରହୀ ହୋଇ ଗୋବିନ୍ଦା ମନ୍ଦିରକୁ ଦଡ଼ିବେ।
ଦେବତା ପ୍ରତି ତାଙ୍କର ପ୍ରେମ ସୀମାହୀନ ଥିଲା ଏବଂ ସେ ତାଙ୍କର ସେବାକୁ ଏକ ପବିତ୍ର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ବୋଲି ବିବେଚନା କରିଥିଲେ।
ଗୋଟିଏ yଡ଼ତୋଫାନ ରାତିରେ, ବର୍ଷା ମନ୍ଦିର କାନ୍ଥ ଉପରେ ପ୍ରବାହିତ ହେଉଥିବାରୁ କ୍ଲାନ୍ତ ଯାତ୍ରୀ ମନ୍ଦିର ଫାଟକରେ ଆଶ୍ରୟ ନେଇଥିଲେ। ଗୋବିନ୍ଦା ବିନା ଦ୍ୱିଧାରେ ଅପରିଚିତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ସ୍ୱାଗତ କରି ତାଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ଏବଂ ବିଶ୍ରାମ ସ୍ଥାନ ପ୍ରଦାନ କଲେ।
ଗୋବିନ୍ଦା ଜାଣି ନଥିଲେ ଯେ ଅପରିଚିତ ବ୍ୟକ୍ତି ଭକ୍ତଙ୍କ ଆନ୍ତରିକତାକୁ ପରୀକ୍ଷା କରି ଛଦ୍ମବେଶରେ ଭଗବାନ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ଛଡା ଆଉ କେହି ନୁହଁନ୍ତି।
