ہو
କ ମୁଁ ବ ହେବ ନାହଁ ଈତ୍ତରଞ୍ଜନ ଦାଶ୍ । ଏସରୁ କାର୍ଲକ ? କାର୍ଦ୍ଦକ ? ଗୁଡ଼ । ଆମର ସୋଉ • କଥା। ପଡ଼ଥଲ - ରୁଝି ଲେ ବନ୍ଧୁ, ଭୋମାର କସ୍ସୁ ହବେନା । ଗୁଡ୍ଡାଇ ।”
“”, କହଲ, ସେ ଉଟେକ୍ଟିଭ ଉପନ୍ୟାସ ପଡ଼େ । ହସି ହସି କପାଲରେ ଘଆଙ୍ଗୁଳ ମାଈ ସେ "—ମାଚ୍” କହଲ, ମୁ ତରେ ଅବଶ୍ୟ ଲଣ୍ଡନର ଗୋଟିଏ କଟିକଝିଆ ଗଲ, କନ୍ମ ଡ୍ରାଇଭର ସେକ୍କ୍ସ୍ନ କ୍ଳେକ୍ ଊଟେନ୍କ୍ଟିଭଙ୍କଠାରୁ ଗାଡ଼ଭଡ଼ା ନେଇ ବଦାହେଉଛୁ ।
ଘରେ ହାଉ ହାଉ ।
ବଲୀଦତ୍ତ ତୁଦ୍ଧହୋଇ ବସିଛୁ, ବଦାଦ ବଭଣ୍ଡାଠୁଁ ସେ ବନ୍ଧୁ ଦୂରରେ ।
• ବର୍ତ୍ତମାନ ଢାର ଆଦୃଢ ଦରକ୍ତ ମୁହଁ ।
“ସମ୍ମ, ଦାନ୍ତି ମୁଁ ଏପର ଉତ୍ତେଶତ ହେବାର କେବେ ଦେଖିନାହଁ,” ଗଧୁ କହିଲା । "ଧେଉଁ ନନ୍ଦ, ୭ ଯାହା ପାଈ ଢା କହନ୍ତି,” ବନ୍ଧୁ କହଲ ।
‘ଡଃ. କହଲ୍ ଢ ବେଶ୍ କଲେ । ସଣ୍ଡ୍ ଦାଙ୍କ ସଙ୍ଗ ମୋର କଛୁ ବଦାଦ ନାହିଁ, ତାଙ୍କ କଥା କିଏ ନ ଜାଣେ ? ମୁଁ କହଲ ତାଙ୍କ ନାମଲଙ୍କ କଥା । ଆମକୁ ଅଳ୍ପ କରିବେ, ସମସ୍ତ ଙ୍କ ଥଳ୍ପୀ କରିବେ, ଡ୍ର ଝିଶ୍, ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଆମ ଦେଶକୁ ପୋଡ଼ି ଜାଲି ଖାଇଲେ. ସରୁ ଜମିଦାଘ ସରୁ ଘୃକଈ, ଏବେ ପୁଣି ଆମ ଅଫିସରେ ଯେଉଁ ମଝି ଆ, ସାହେନ୍ ଆସିତ, ଜାଣୁଚନା ତା କଥା—" था
ଆହା ଖାଈ ଦାନାପାଣିର କଲରେ, ଖାଈ ଦାନାପାଣିର କଲ— ହେଲୁଆରେ ମୁଠେ କ୍ସଡ, ସେଥପାଇଁ,—
ବନ୍ଧୁ ଅସ୍ବାଗ୍ରବଳ କରୁଣ ସ୍ବରରେ କହଲ ଯେପଶକ ସେ ଉଞ୍ଚ ବନ୍ଧୁ ନୁହେଁ ମୁହୂ ର୍ରେ ପୂର୍ବରୁ ଗୋଡ ଗ୍ରନ୍ଥି ଡେ, ସେ କହଥଲ ଗେ ାଉସ୍୍, ଭା’ ଭଚ୍ଚରୁ କଥା ଜଗନ୍ନାଥ-ଦେଶର ସତ୍ୟାଗ ଉଦାରତା ମାଗି ଢାର କେଉଁ ହଳଳ ପିପୁ ରୁଷ ନବୀନ, ସଦାନନ୍ଦ—ଦୂରକୁ ଦୃଷ୍ଟି ବଞ୍ଚେଇ ଦେଇ ଦୀର୍ଘଶ୍ବାସ ଦୀର୍ଘଶ୍ବାସରେ ସେ ମନକୁ’ମନ କହହେଲ – “କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ଦେଶତା ଛୁରଖାର -918"
ମୁଣ୍ଡତା ଥଣ୍ଡାଳର ଉପରେ ଅଛ । ଢାର ସହଜ ପୁର ଫେଈଆସିଲ, କହଲ— “ନଃ ବଡ଼ ଖା । ଅଳର ଖବରକାଗଜତା ପଢ଼ି ଚୁ ନାଁ ? ଦେଖ ସେ ଖଟ
ତୁମେ ଶବେ ଶଲେ ନିଜ ନିଜ ଗୋବରଗଦା ଆବୋଣ ଆପଣ ପ୍ରଦେଶ ପ୍ରଦେଶ ଜ୍ୱର * କାହାର ? ଜବାବ୍ ଦେ, —ର
・