ଦାନାପାଣି
ମୋର ର ସଥେଷ୍ଟ ଅନୁଭୁଦ୍ଧ ହେଲଣି ଭଲ ପଛରେ ଦ କୁକୁର । ଭେଣୁ ମୁ ସଂସାର ଛଡ଼ ଛ । ବଳୀଦାସ, କୁକୁର ଗୋଡ଼ାନ୍ତ, ମୋ ଡ଼୍ ଛୁ । ଘୃଲଈ ଭଲ ବନ୍ଧୁ ?”
ଢ ଯିବାକୁ ହଅନ୍ତାରେ ଓହ୍ଲ, ଭା ଢା ଆଗରୁ ଯିବା ବରଂ ଭଲ, ଧ୍ଵଜ ଆତ୍ତରେ ସବୁ ବାଈ ସଫାକର ମଣିଷ ଯାଇ ପାଈଁ ପାଈବ, ଗୁଲଈ ଭଇ ବନ୍ଧୁ,”
ଶୀଘ୍ର ?” ବଲୀଦତ୍ତ କହଲ । ସନ୍ଧାନରେ ବଲୀଦତ୍ତ ବାବୁ, ‘“କୁଆଡ଼େ ଈଲେ ନନ୍ଦବାବୁ, ଏଡ଼େ ନନ୍ଦ କହଲ, “ମୁଁ ବ ଖରୁ ଗୋଟିଏ ପ୍ରମୋସନ୍ର ” ନନ୍ଦ ହସିଲା ।
“', ',-" ବଲୀଦତ୍ତ । ‘‘ରହ’’ ବନ୍ଧୁ କହିଲେ । ସଣ୍ଟ ଦା ଧାନ କାଗଜ ପଢ଼ ଛନ୍ତି । ବଜ୍ଞଭବେ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ କହିଲ ଧାନg, ଅନ୍ତ ଓ ଅଶୋକ ଖବର
“ଭୁଢ କହରୁ ରହ; Qଦ୍ଧା କଣ ବୁଝି ରୁ ? ? ହେଇ ଦେଖ ବଲୀଦାସ ବାରୁ କେଡେ ଚଞ୍ଚଲ ରୁଝି ନେଲେ, ଅନୁଭବ କନା । ଆ । ଆରେ ବୋକା ସଞ୍ଚରେ ଯିବାକୁ • ହୁଏ, ବୁଝିଲୁ, ତୋ ପଈ ଘରେ ବସି ରହିଲେ କାମ ହୁ ହୁଏ ନାଇଁ ।”
‘‘ଠିକ୍ କଥା ଚରୁ ଚୂଡ଼ ଦେ ସେ ଯାଉ
କେଉଁଠି କି ପ୍ରମୋସନ୍ ହେଉଛୁ !
କେଉଁଠିକ ? କହିଦେଶ ? 1? ଆଚ୍ଛା ପ୍ରମୋସନ୍ ନ ହେଉଣୁ ଆଗରୁ କେନ୍ଦ୍ର, “ମନସା ଶନ୍ତତଂ କର୍ମ ବଚସା ନ ପ୍ରକାଶତ୍, ଅନ୍ୟଲକ୍ଷିତ କାର୍ଯ୍ୟସ୍ଥ୍ୟ ର୍ନଯାୟୁରେ ।” ନା କଣ, ବଳୀଦତ୍ତ ବାବୁ ? ଆପଣ କଣ କହି ଦିଅନ୍ତେ ଅନ୍ତେ, ନା କହିଥିଲେ ? ଆଚ୍ଛା ସମସ୍ତେ କହନ୍ତୁ, ମୋର ଢ ପ୍ରମୋସନ୍ ହଉ ଏତକି ମୁଁ କହ ସାଈଲଣି, ଆଉ ଘଣ୍ଟାକୁ ନଣ୍ଡପ୍ତ ଖବର କାଗଜରେ ବାହାଈଯିବ, ଆହୃର ଫେର କହଦେଈ କୋଉଠିକ ପ୍ରମୋଶନ୍ ହବ ? ରଖିବ ତମେ ସବୁ ? ହଇରେ ବନ୍ଧୁ, କହନ୍ଧ କ ନାଇଁ ?” ନନ୍ଦ ହସୁଥିଲା ।
ଯାଉନ୍ତୁ । ଆଚ୍ଛା ନନ୍ଦବାରୁ, ଆପଣଙ୍କର
“କହ, କହଦେ,—” ବନ୍ଧୁ କହିଲା ।
"ও ଟା ପାଗଲ ” ସଣ୍ଟ ଦା କହିଲେ, ‘‘କ ବଲ ବରେ, ପାଗଲ ?” ବସିପଣ୍ଡଳ, “କହଦେଇ ତେବେ ଯାଏଁ, ନା କଣ ? କାରଣ ଅନ୍ତା
। ଶୁଣନ୍ତୁ ବଳୀଦ୍ଦତ୍ତ ବାବୁ, କୋଉଠିକ ପ୍ରମୋସନ୍ ପାଇଁ ରେଷ୍ଟ୍ରା କର । ଆପଣ ଆପଣଙ୍କୁ କହିଦେଲ, କାରଣ ଆପଣଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ ସେଠି କମ୍ପି