ମୁହଁରେ ଠାଏ ଠାଏ ଜକ ଜକ ହସ ବୋଳ “ହନ୍ଦ୍ ଯାଅ ମିଷ୍କର ଦାସ, ପାଈବ ସହ ଆକ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଟିକଏ ।”
ମହାପାଙ୍କ ଅଲୁହା ପ୍ରଶଂସା ମନେ ମନେ କଳ୍ପନା କଈନେଇ ବଲୀଦତ୍ତ ଆରମ୍ଭ, ଏଇ ‘ଚୌଦ୍ଧ’ । କୃଢକୃତ୍ଯ ହେଲ, ଭବଲ,—ଶୁଭରେ ଆଳି ଆରମ୍ଭ
ଦିନେ ମାଂସ ମୁହଁର ଈଶିଷ୍ଠତ ଅଫିସ୍ର ବଡ଼ବାରୁ । ଗେଧେକା ହେ ହୋଇ ପ୍ରୌଢ଼ ଉଦ୍ର ଲେନ, ଶବାରକୁ ବୟସ ସ୍ଥାନେ ସ୍ଥାନେ ଓ ଝାଶ ଓଳ୍ପଣ ଓଡି଼ଲାର ପକାଇଛୁ, ଏକ ପ୍ରକାଣ୍ଡ ଥୋମଣି . ଅଭ୍ୟାସ, ବଡ଼ ବଡ଼ ଦାନ୍ତ, ମୋ ମୋଟା କାନ ଉପରେ ମେଞ୍ଚେ ବୁଲବାର ଅଞ ମେଞ୍ଚେ କଲା ବାଲି I ଆଖିରେ ଚଷମା, କିନ୍ତୁ ଭାର ଫ୍ରେମ୍ର ନାଡ଼ ସ୍ଥାନରେ ନଇଁପଡ଼ ସେ ଅଫିସ୍ର ଦୋପଣ ପୁରୁଲର ଡୋର ହଲଆ ଅଳ୍ପ ଆଁ କାନ ପାଈ ଛ ପାଣ୍ଠି ଅଳ୍ପ ଲ୍ ଗୁଞ୍ଜକୁ ଗୃହାନ୍ତ, ସେତେବେଳେ *ରୂଳ ଦୂରର *କୁଲ ଗୁଞ୍ଜ ଫରଫର ହୁଏ, କର୍ମରତ ସ୍କୁଲେ ଭରତର, କାଗ କପନ୍ତ୍ର ତେରୁଲ ଉପରେ ଭଲ ରହିଥା।ଏ ମଉଲା କଇଁଫୁଲ ମୁହଁଗୁଞ୍ଜକ ତେନ୍ଦ୍ର
ଏଇ ବ୍ୟକ୍ତ ବଳରେ ବଳରେ ସେ ଏଠି ବଡବାତ୍ ବଡବାରୁ,—ନ ହେଲେ ଲେକେ କହନ୍ତ ଉପରମାଦ୍ରାସ ପାଏ ଆସେ କେରେ ; କିନ୍ତୁ ସେଥ ଥରେ ଯାଏ ? ଚେହେତ୍ସରେ ଆ ଆବଶ୍ୟକ ଅନୁସାରେ ଉତ୍ପରତା, ମୁହଁରେ ବଜ୍ଞ ଭଙ୍ଗୀ, ମୁଣ୍ଡ ବାଗରେ ଏକପ୍ରକାର ପଣ୍ଡି ଶ୍ରୀ ତପଣ, ନିଜକୁ ନ ଆସିଲେ ବ ପରକ୍ତ ଧର ଡରେଇ ଭିଜେଇ କରେଇ ନେବାର ଅଭିଜ୍ଞତା ବା କର୍ମକୁଣଲଭା,—ଏମ କଣ ଯଥେଷ୍ଟ ନୁହେଁ ?
ଘେଶ ବସିଛନ୍ତ ସ୍ତୁରମଣ —ହଈବାରୁ, କୃଷ୍ଣବାରୁ; ଗ୍ରମବାରୁ ଓ ଗୋପାଳ ବାରୁ, ଠିଆ ହୋଇଛନ୍ତ ହରଭଗ୍ୟ କରବାରୁ, ଆକର ଏଇ ଘଞ୍ଜକ ସେ ହଢଭଗ୍ୟ, କାରଣ ଧମକଲ ।
“ହେଇ ଫେର ଗଣି ଦଉଚ ଶୁଣ,” ବଡ଼ବାରୁ ଘର୍ଜନ କରୁଥାନ୍ତ, *ବ୍ଲ ଉପରେ ମେ।ଝା ମଝି ଆଙ୍ଗୁଠି ମିଛି ଗଣୁଥାନ୍ତି, ‘- ପ୍ରଥମେ, —ସରୁଦନେ ତମେ ଆସିବ ଡେଶରେ, ନା କଣ ? ଦଶଟାବେଲକୁ ଆସିବାକୁ କୁହା ହୋଇ- ଥିଲ ନା ? ଭ୍ରମର ଦଶତା ପନ୍ଦର,—ସାକ୍ଷାତ୍ ଲସାହେବ, ଆଉ କଣ—"
ଲସାହେବ୍ ଦଶତା ପନ୍ଦରରେ ଆସନ୍ତ କି ନା ସେ କଥା କେହି ଭ. ନାହଁ; କିନ୍ତୁ ଲଟ୍ ସାହେବ୍ କହିଲେ କଥାତାର ଗୁରୁବ୍ ଉପୁଜେ ପଦେ