ଦାନାପାଣି
ଯାହା କହଛୁ, ତାହା ସେ କଣ୍ଠଛ୭ ଓ ନୂତନ ଗଣକ ଅନୁସନ୍ଧାନ ପାଇଁ ଢାଙ୍କର ସଦା ଜାଗ୍ରତ । ନ୍ଧି ଗୁଣା କବଚ, ଦେଶ କବଚ, ଅଷ୍ଣଧାରୁର ଦୈବୀ ଅଙ୍ଗୁଗ୍ରସ୍ତ, ବଶୀକରଣ ରୁମାଲ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନାନା ସମ୍ପଦ ସେ ଠୁଲକଈଛନ୍ତ । ପଦୋନ୍ନତ ପାଇଁ ଏହ୍ପଈ ଢାଙ୍କର ମାର୍ଗ ।
ବହୁ ଅର୍ଥସାଧ, ପୁଣି ଅନଣ୍ଡି ତ—ବଲୀଦତ୍ତ ଏ ପନ୍ଥାରୁ ହଟିଯାଏ । ତେବେ ଉପାୟ !
ବର୍ଗୀ ଧନ୍ଦିହୁଏ, କିନ୍ତୁ ଆଣା ଛଡ଼େନାହଁ ।
ବାରମ୍ବାର ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଦେଖେ, ବାରମ୍ଭାର ତଉଲ ଦେଖେ ର୍ବଭନ୍ନ - ଉପାୟ, ମନ ମାଈ ଫେରିଆସେ, ତଥାପି ଭୃଗୁଳା କରେ ନାହିଁ ପରଶ୍ରମ ।
ସାଫଲ୍ୟ-ଶାସ୍ତ୍ରର ଅଭ୍ରମ ମତ ଅନୁସାରେ ପ୍ରତ୍ୟହ ଶୋଇଲା ପୂଝରୁ. ସ୍ତ୍ରବେ ଦିନଯାକର କଥା, ଆଶ ସେ ଅଗ୍ରଗଠୁ ପାଇଁ କଣ କଛୁ । ଆଉ କଣ କଈ- ପାଈଥାନ୍ତା ସରୁ ।
ଅବଶ୍ୟ ଉପାୟୁ ଦିଗରେ ମୋତା କଥା କେତୋଟି କେତେ ଲେକ ଅଭ୍ୟାସ କରବାର ସେ ଦେଖିଛୁ, ସେଥ୍କ ସେ ନାକ କେ କେବଲ । ସେହନର କଥା, ଅଫିସରେ ଦେଖେ ରୁଢ଼ ସୁରୁସୁରୁ ଗୁରୁବାରୁ ହଠାର୍ ଖିଅର ହୋଇ ସଫାସୁତୁର ହୋଇଛନ୍ତି । ଶହେ ଷାଠିଏ ଧାଈଲ ପଶ୍ ସରୁଦନେ ଯେ ମୁହଁ ଲଥାଶ୍ର, ଭାଙ୍କ ମୁହଁରୁ ହସ ସରୁନାହଁ, ଶକ ଜଳ ମଲର ଇଂରେଜ ସାଫଲ୍ୟ-ଶାପ୍ତ ଖଣ୍ଡିଏ କ୍ଷକେଟରୁ କାର୍ ବଢ଼େଇ ଦେଇ କହିଲେ, ‘‘ସାର ଖୁବ୍ ଭଲ ବନ୍ଧୁ’’ । ନାଲ ପେନ୍ସିଲ ରେ ଗାର ଆ ହୋଇ ଭାର ପ୍ରଥମ ସୁନ୍ଧଟି—‘ସଙ୍କଦା ହସିବ' ବଚସ୍ ଗୁରୁବାରୁ ! ଇଂପାଳ ଘରେ ବାରବର୍ଷର ସ୍ଟକଗୁ; ଯେଉଁଠି ଅରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। ସେଇଠି ପଡ଼ଛନ୍ତ, ପରବାର ବଢ଼ି ଛକ୍ତ । ଦାନାପାଣିର ଶୋକରେ ବାରବର୍ଷ ପରେ ଚେଇଁ ଉଠି ହଠାତ୍ ଆରମ୍ଭ କଣ୍ଠଦେଲେ ହସି ଶିଖିବା । ମୋଝା ଉପାୟ, ପୁଣି ଫ ା କାନ୍ଥରେ କାଦୁଅ ଗୁଝିଲ ପର । ହସି ପାରନ୍ଧ୍ର ସେ ବାକ ଅଛି ଯେତେ ବର୍ଷ, ଅବସ୍ଥା ସୁଧୁଈବ ନାହଁ ।
ଏବଂ ତୁଚ୍ଛା ାରେ ଖୁସ୍ବାମର୍ ଘୋଷନ୍ତ ଯେଉଁମାନେ, ପୋଷନ୍ତୁ ମନ ଇଚ୍ଛା,
ବଣେଷ କିଛୁ ଉପକାର ହେବନାହଁ ।
କାରଣ ଅନ୍ଧ ଖବ୍ର ପ୍ରଶ୍ନ ଢାମ ଅତି ଜଟିଲ ଉପାପ୍ଟର ଯୋଖାଯୋଖି କକଟି ଏଠ, ରୁଦ୍ଧି ର ଖେଲ ।
ଢେଣୁ ବଳୀଦତ୍ତ ଭାବେ, ମୁଣ୍ଡ ବଥେଇବାଯାକେ ଭବେ । ପୂରୁଣା ଆଉ ଏକ ନୂଆ ପଢ଼ି ଥିବା ଆସ୍ତ୍ରୋମ୍ମତ ପଜ୍ଞଶକୁ ଅନୁସଈ ନଜକୁ ନକେ କରେ, ଥିବେ ଢାର ବ୍ରୁଦ୍ଧି ହେଲ । ଖୋଲ ଅକାଣ ଢଲେ ବ ସି ଦେହକୁ