ଅଦା ସଢ ସଢ ରଥଚକ, ଅଠ ସୁନ୍ଦର ଭାର କାରୁକାର୍ଯ୍ୟ, କି ପରକଳ୍ପନା ! କେତେ ଶିଳ୍ପୀଙ୍କ ଝାଲଗଡ଼ା ରନ୍ଧ୍ର ! କ ଯୋଜନା !”
ରଥର ପଥର ଚକକୁ ପ୍ରଶଂସାକଲେ ସୁଦ୍ଧା ପିଞ୍ଜqହାଡ଼ ଉପରେ ଅନୁଭୁଷ ଚପାଏ ଭାର ଶୀତଲ ଚକ, ଉପାସ୍ତ ନଜେ ନଜର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ପାଲଟିଛୁ, ଅଥଚ ସେ ଶୀତଲ ପଥର ଯନ୍ତ୍ର, ସେ ଯନ୍ତ୍ର, – ଥୋଡ଼େ ଖାଈଈ କରେ ମଣିଷର ରକ୍ତମାଂସର ଦେହପାଇଁ ? ଭାର ନରମା ମନର ନରମ କାହାଣୀ ପାଇଁ ? ଚକ ମାସାଏ, ଖାଏ ଆୟୁଷ ପରେ ଅୟୁଷ, –
ରୁଦ୍ଧି । ଢାର ବବେକ ନାଈଁ । ତଣ୍ଟି କୁ Sଧଈ କାମ କଗ୍ର ନେଇଯାଏ । ମଣିଷ ସ୍ବାଧୀନତା ହଏ ।
ଭେଣୁ ଦୁଦ୍ଧଆର ସମୁଦାୟୁ ହସରୁ ବଡ଼ ଭଗ ଖାଲି ଅଧଗଡ଼ା ମୁଣ୍ଡର, ଶିଶୁ ବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟପ୍ପାନ ସରଲ ହତଗାମାନଙ୍କର ।
ଜାଣି ଶୁଣି ହସିପାରେ କିଏ ? ସିଭଲଜେସନ୍ ଇଜ୍ ସିଫିଲଜେସନ୍ ।
ଡ୍ୟାମ୍ ର ୪, — ଛୁଲ ଭଲେଭଳେ
ଗ୍ରେ ସ୍ନାୟୁରେ ବ ହୋଘ ବଷ, ଚେତନାରେ ଦାହଙ୍କର ସିଫିଲସ୍, ବକ୍ଟରରେ ସାରକୋସିସ୍ । ହେଲ – ହେଲ —ହେଲ – ନରକ ଏଇ ଦୁନଆଁ ରେ,—ସରେଶମ
ଚେତନାରେ ଭେଉଖେଳୁଛ, ଅଳ୍ପ ତାର Qଷା, ଅଳ୍ପଷ୍ଟ ଭାର 08-- ଢେଉ ଆଗରେ ଜନ୍ମକୁଇଆ ଆଲୁଅ, ଢେଉରେ ଚକିଟା ଲୁଣି, ବାଲୁ ମାଡ଼େ ।
ପଶିଯାଉଛୁ ନଢାଇ ମୁହଁ । ମୁହଁ ମୁହେଁ ମୁଖା, ହେଉ ପଛେ ଖାଲ ଢିପ, ସତ୍ୟେକ ଗ୍ରାନାଇଟ୍ ପଥର । ଟେକିହୋଇ ରହିଛ ଗୋỜଏ କୋଣରେ. ଗୋଟାଏ ଭଙ୍ଗାରେ, ସୀସାଇଞ୍ଚ ଅଖି । ଆଖିପଢାର ବାଳ ସଈ ଆସିଲଣି, ଢେଣୁ ଲଗୁଛ ଦରେ ଅବା ଅପଲକ ଆଖି । ଗ୍ରାନାଇତ୍ ଆଖି । ନା,—ମୃଦ୍ଧ ଅମ୍, ଆଶ୍ରମ ୟୁରନ୍ଧଅମ୍, ପୃଥକର ଗଢ଼େଇ ଦିନର । ହଲଅମ୍ ଚୂଡ଼ ଗ୍ରୁଡ଼ ସୀସା ପାଲଝିଲଣି ଆଖି, ର୍ସସା ଢାର କପାଳ ବାଲ । ସେହ ସୀସାପଣରେ ସ ଆଷ୍ଟମ ପୃଥବୀର ଆମ୍ମୁଷର କଲନା, ତେବେ ଶଢାର କଲନା କେଳେ ? ସ୍ଥି ରହୁଏ ଅମ୍ଳ ର ଭୁବନା, —ଅଳ୍ପକଯାଏ ମନର ଧକ୍ ଧକ୍ —କ୍ଷଣେ ମାସ, ଏଇ ୟୁଗୁଦ୍ଧଅମ ମଣିଷ, —ସୀରା ମଣିଷ,—ମାଟିର ମଣିଷ, ଦେଖି ଆସିଛୁ କେଲେ ଦପ୍ ଦପ୍ ଝଜ୍ ଝକ୍—କେତେ ଛଇ ଛକ, —କେଭେ ଅଫିସର କେତେ ପ୍ରକାରର