ଦାନାପା
ସମ ଅବସ୍ଥାରେ ରଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟାକଈ ବଖ୍ୟାତ ଉପାୟୁ ଅବଲମ୍ବୀ ମନରୁ ମନ
ପଶୁପୂର୍ତ୍ତ କର ର ପ୍ରାଣ । ସେହ ଶକ୍ତ ମୁ ନିଃଶ୍ବାସରେ ଶୋଷୁଛୁ ।
ମୋ ଦେହରେ ପ୍ରାଣ ପୂଣ ଉଠୁଛୁ, ପୂଈ ଉଠ
ମୁଁ ପ୍ରାଣରେ ପ୍ରାଣବନ୍ତ ।
ମୁଁ ଇଚ୍ଛା କରୁଛୁ, କଣରେ ମୋର ଉନ୍ନତ ହେବ, ନଶ୍ବସ୍ତି ।
ମୁ ଆଦେଶ କରୁଛୁ, ମୋର ଧନ ହେଉ, କଈରେ ଉନ୍ନତ ହେଉ ।
ସବୁ ସରୁ ଭବନା ଚହଲଯାଏ, ଧାନ ରଖି ହୁଏନାହୁଁ । ତଥାପି ସେ ଅଭ୍ୟାସ କରେ, ନଈ, ଗ୍ରନ୍ଧରେ ଶୋଇଲବେଲେ ।
ଅବଶ୍ୟ ଇଂପାଖର କର୍ମ ↓ ଶ୍ରମଣ୍ଡଳୀରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସେ ସାଫଲ୍ୟସଚେଢ ଦେଖେନାହଁ । ଅନେକ ଅଛନ୍ତ ଯାହାଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟପଦ୍ଧ, ଢାର ସାଫଲ୍ୟ ବ୍ୟାକରଣରେ ପଡ଼େନାହଁ । ତଥାପି କଥଞ୍ଚତ୍ ସାଫଲ୍ୟ ଚଞ୍ଚଳ ହେଉ ବଲମ୍ଭରେ ହେଉ ସେମାନଙ୍କ ଭଗ୍ୟରେ ବ ନ ପଡ଼ଛୁ ନୁହେଁ ।
ଦବାକରବାରୁ ଦଣ୍ଠବଦ୍ୟାଲୟର କୃଢଗ୍ରନ୍ଧ । ଗୂଜନୈତକ ସ୍ବାଧୀନତା ଆନ୍ଦୋଲନରେ ଲପ୍ତ ଥିଲେ ବୋଲି ସରକାର କଈ ନ କଈ କ୍ୟୁପାମ କଣ୍ଠରେ ପ୍ରବେଶ କରିଥିଲେ । ଘରେ ଖଦଡ଼ ପିନ୍ଧନ୍ତ, ବେଲେ ବେଲେ ଭରୁକଢାରେ ରୁଢ଼ ରହିଥାନ୍ତ ବୋଲ କଗ୍ଧ ଫିଟିପଡ଼ି ଭଳେ ଲେଖୁଥାଏ । କଠୋଉ ମାଡ଼ନ୍ତି । କେହ କେନ୍ଦ୍ର କହନ୍ତ, ସେ ନତରେ ଯୋଗ ସାଧନା କରନ୍ତ ବୋଲି, ତଥାପି ଗୁଣ୍ଡରେ ସେ ଧର୍ମର ପ୍ରୋପାଗାଣ୍ଡ। କରନ୍ତ କାହଁ କେଭେ । ଠୋ ଠୋ କଥା କହନ୍ତ, ମନ ଜଗି କଥ. ଗୁନ୍ଥି ବାର ସୂକ୍ଷ୍ମ କଲା ସେପଣ କ ଢାଙ୍କର ରୁଦ୍ଧି ର ଅଗମ୍ୟ । ଝାଣ ଲେଳ । ଲେକେ କହନ୍ତ ଦଣ୍ଟା ଅଫିସର । କେବେ ଆପଣା ବାନ୍ଧରୁ ଆଗେଇ ଯାଇ ଜାଣିଶୁଣି କାହାର ମନ ଖୁସି କରଥିଲେ ବୋଲି କşପାଈ ବନାହଁ କେହି । ସାଂଧ ଆଲାପ ପାଇଁ ବୁଲ ବାହାରନ୍ତ ନାହଁ, ଗୋଠରେ ମିଶନ୍ତ ନାହଁ । ତଥାପି ଲେକ- ଗୁଣ୍ଡରେ ଢାଙ୍କର ଉଚ୍ଛ ଜ୍ଜ୍ୱତ ପ୍ରଶଂସ। ଏବଂ ଧୀରେ ଧୀରେ ଉଠି ଉଠି ସେ ଯାଉଛନ୍ତ, ନା ଡାକ ଦାୟିତ୍ବପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଫିସର କ୍ୟୁପାଖର ।
ଗଉଶ୍ବରବାର, ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଭାର୍କିକ, ଗର୍ଭରେ କଥା ଢାଙ୍କି ରଖିବାକୁ କୌଣସି ପ୍ରକାର ଚେଷ୍ଟା ନ କର କଥା କଥାକେ ରଡ଼ ଗୁଡ଼ ହାଣିଲ, କାଟି↓ଲଣ୍ଡ । ମୁକ୍ତ ଓ ଜ୍ଞାନର ମାଡ଼ରେ ଧୂଳ କର ଉଡ଼େଲ ଦିଅନ୍ତ ସେ ମୁହଁ ଫିଟାଏ ଭାଲୁ । ଖାଲ ଉଚ୍ଚ ଜାଣନ୍ତନାହଁ । ଯେଉଁମାନଙ୍କର ନାଁ ଧରଲେ ସାଫଲ୍ୟକାମୀ ଶହେ ମହର କରେ, ସେମାନଙ୍କ ସଂପର୍କରେ ଝାଣ କଥା। କହ କହନ୍ତ, ‘ର, ଉଚ୍ଚାଭ